Titel: Sport waar muziek in zit
artikel, verschenen in het weekblad Draf&Rensport
nr. 39 van 28 sept. 2022
geschreven door Henri van Voorn
In mijn jeugd was ik al gek op jukeboxen. Aanvankelijk moest ik ervoor naar de kroeg, maar sinds de jaren tachtig heb ik er eentje thuis. Tegenwoordig een echte Wurlitzer. Daar zitten 100 singeltjes in en die zorgen wekelijks voor plezier.
Jukebox
Mijn favoriete muziek is hardrock uit de jaren zestig/zeventig, maar daarnaast zit er een allegaartje aan platen in, die herinneringen oproepen aan onze sport. Ik neem u graag mee op een muzikale reis door mijn jukebox, waarbij we bekenden uit de wereld van de draf- en rensport tegenkomen.
Nescio
Mijn favoriete nummer is de hit Nescio van de Amsterdamse band The Nits. Als paard was Nescio ook bijzonder. Hij was een zoon van de succesvolle merrie Dyveke D en werd gefokt door Pim de Regt. Nescio werd op jonge leeftijd verkocht aan de vorig jaar overleden Amsterdammer Gijs van Dam senior. Hij stalde Nescio bij Martin Vergay die veel succes met hem had, totdat een vervelende doping affaire voor een kink in de kabel zorgde. Nescio verhuisde naar Jan van Dooyeweerd. Daar was ik een keer op bezoek toen ook Gijs van Dam en "dikke Karel" Woltman aanwezig waren. Eigenaren, die leefden van de `handel en wandel' en van een gokje hielden. Het werd een ochtend vol humor. Ik hoor Gijs nog zeggen "ach die Nes, dat is toch zo'n crack" maar uiteindelijk bleek Nescio toch
minder goed dan zijn een jaar jongere halfbroer Ossian. Dikke Karel bleek iets met muziek te hebben toen hij mee deed aan het tv programma "Wie van de Drie". Hij was niet de gezochte kandidaat en moest dus aan het einde zijn naam en beroep zeggen. Karel veraste ons toen hij zei dat hij "eindcontroleur op de muziekafdeling van een bromtollenfabriek" was.
Boven: Nescio met Thijs Lange wint de Tilburg-prijs, op Duindigt
op 12-8-1978 voor Marjon Hess (nr.7).
Boven: Dikke Karel's "finest moment":
Na de winst in de Derby leidt hij zijn Wouter Raaphorst
de winnaarsring van Duindigt binnen.
Over Dikke Karel staat een leuk artikel op deze website:
Click hier
Uriah Heep
Aan de hardrockgroep Uriah Heep heb ik bijzondere herinneringen. Ik zat op de HBS toen ze in Groningen optraden. Ze speelden
hun hits Easy Livin en Look at Yourself zo hard dat ik de volgende dag op school niets hoorde van de lessen. We zijn 50 jaar verder en in oktober treden ze in Utrecht op. Als ik er heenga verheug ik me op de oorverdovende stilte de volgende dag. Bas Crebas houdt ook van dit soort muziek en fokte in 2002 Uriah Heep. De merrie deed het vooraL goed als 2-jarige, startte ook in de Merrie Derby en verdiende ruim 17 mille.
Boven: Uriah Heep (nr.7 met Bas Crebas) wint de Productenselectie 2004,
voor Urbie J (nr.6) en Uno Swagerman (nr.8). Ze won als 2-jarige ook nog
de Herfst Stakes.
Opa V
M'n Opa uit de succesvolle serie 'Ja Zuster Nee Zuster' mag niet ontbreken. Ik had het geluk met een opa die uitbater van paardencafé Bolhuis was. Mijn oom nam het café over en kocht dravers. Hij fokte bij Dorothea Magowan de hengst Opa V. Vader en zoon Maring boekten de eerste successen met Opa V. Zoals het hoort in een paardencafé doken er regelmatig nieuwe spraakmakende figuren op. Zo eentje was Jan Lambeck uit Muntendam. Hij deed iets in horecabeheer en gokautomaten. Hij haalde al snel de regionale pers toen hij op de Groninger Ossenmarkt tegen een plastic tas aan schopte en er pardoes 300.000 gulden uitrolde. Jan bleek als eerlijke vinder het geld in vruchtgebruik te krijgen tot de verliezer zich zou melden. Er is nooit iemand gekomen. Jan kocht vervolgens Nannie M en Opa V. Hennie Grift werd de nieuwe trainer van Opa en werd tweede met hem achter Olaf Pride in een grote koers voor vijfjarigen. Jan Lambeck was ook voetballiefhebber en werd `suikeroom' van de Sportclub Veendam. Hoe romantisch is het verhaal dat Jan iedere vrijdagmiddag plastic tasjes met geld voor de spelers naar de Langeleegte bracht. Het heeft de club niet kunnen redden maar in een tijd waarin 100 miljoen voor de voetballer Antony betaald wordt, verlang je terug naar de tijden van Jan.
Boven: Opa V met amateurrijder P. Coevoet bereikt als eerste
de finish in de Boy Scott-prijs te Wolvega, op 4 maart 1978.
Normaal
Van Normaal heb ik het nummer "Mama woar is mien pils". Hoe toepasselijk als je zoals ik boven een café geboren bent. Jan
Hayema had een discotheek in Yde-De Punt en had daar ook een stalletje met trainingsbaan waar Joop Pool en Marcel Hauber de
basis legden voor him succesvolle trainersloopbaan. Ooit vertelde Jan me dat hij alle optredens van Normaal in feesttenten en
sporthallen in het Noorden organiseerde. "Je weet niet wat je ziet en meemaakt", sprak Jan. Nieuwsgierig geworden ging ik naar Eelde waar Normaal in een tent optrad. En inderdaad, wat een belevenis! Normaal speelde de zaal plat en het bier stroomde in
grote hoeveelheden. Jan moet in die jaren goud hebben verdiend. Later ging Jan op zoek naar het echte goud in Canada.
Boven: Normaal (nr. 4 met Patrick de Haan) wint de Jofferprijs in 2022,
voor Nikki Hazelaar (achter haar) en Nakamura (rechts).
De winnende merrie is gefokt door MTN Stable,
die blijkbaar fans van de band Normaal zijn.
Hennie's favoriete nummer
"We`ve got the whole world in our hands" is een heerlijke meezinger van het elftal van Nottingham Forest. Ze namen het op toen
ze kampioen van Engeland werden. Het was het lievelingsnummer van Hennie Grift. We zongen het in de Charles Bar, een kroegje aan
het Groninger Zuiderdiep waar vogels van diverse pluimage kwamen. Een soort inrichting, zeg maar. Als Hennie bier bestelde
klonk het steevast "jochie, gooi jij even wat in de jukebox. Je weet wel hè". Hoe later het werd, hoe meer wij paardenmensen de hele wereld in handen hadden.
Ole Guapa
Als ik kijk hoe de firma Faber tegenwoordig beeld en geluid verzorgt dan denk ik terug aan de tijd dat Kees Faber zijn opa met een VW-busje de noordelijke koersbanen bediende. In onze jeugd vonden we de muziek die uit het busje kwam vreselijk, maar als ik nu Ole
Guapa draai van het orkest Malando dan herleven mooie tijden. Het paard Ole Guapa kon niet tippen aan haar moeder YYV want
met zes mille winsom hield het op. Haar zes kinderen bakten er ook niets van.
Boven: Ole Guapa (Henk Hamming) wint de Roozendaal-prijs
op 13-8-1980 voor Sierra Leone, Olga Nora nr.7,
Pretty Way nr.11 en Pipi V nr.3.
Je t'Aime
In 1969 kwam er een single uit die al onze schoolfeesten ingrijpend veranderden. Het was "Je t'Aime (moi non plus)" van Jane Birkin en Serge Gainsbourgh. Wie van ons heeft er niet gedanst op het beroemde hijgnummer dat in sommige landen zelfs verboden werd. Als draver deed Je t'Aime het best aardig bij Jaap Verhoeve. De merrie was van de destijds succesvolle stal BB. Die letters stonden voor Paul Bakker en Gré Bakker-Bosch. Gré was amatrice en was altijd nadrukkelijk aanwezig. Paul had iets mystieks, mede door zijn grote cowboyhoed. Ik ben er nooit achter gekomen wat zijn hersenen onder die hoed allemaal uitdachten. Als fokmerrie was Je t'Aime een regelrechte hit. Zij bracht o.a. Derby-winnares White Shadow, Productendraverij-winnaar Varinsja en Yellow Shadow (90.000 gld).
Boven: Dit Frans-Engelse koppel, Serge Gainsbourg en Jane Birkin,
zong die hijgplaat uit Henri's Jukebox. Gainsbourg had het nummer
geschreven voor zijn eerdere vriendin Brigitte Bardot (BB),
met wie hij het ook heeft gezongen. De mazzelpik.
Boven: Gré Bakker-Bosch gaat hier al aan de
leiding in de Gouden Armband VII te Eenrum
met Sultan Fortuna, op 21-8-1982. Zij zullen
deze koers ook winnen. Gré en haar man Paul
bedachten vaak sexy namen voor hun paarden.
Imca Marina
Van Imca Marina draai ik graag "De mooiste stad van 't Noorden". Imca heeft op vele drafbanen live gezongen. Als paard was zij bij Arend de Wrede en Frank Westerveld niet zo'n hit. Het humeur van haar eigenaar, André Geuken, leed er niet onder. Hij was eigenaar van Geuken, de sfeermaker, Meubelen en sponsorde royaal. Muzikaal gezien ging André vreemd, zo meldde het weekblad Privé. Hij werd regelmatig met een bos rode rozen op de eerste rij bij optredens van De Alpenzusjes gezien. Tja, weer een andere steer dan Imca.
Guns N' Roses
Ik sluit af met het prachtige nummer Paradise City van Guns N' Roses. De familie Vlaar fokte bij hun Uniek Helene Guns and Roses, die niet verder kwam dan één overwinning. De succesvolle band was de eerste die in het Groninger stadspark optrad sinds de
sintelbaan verdween onder een laag asfalt. Is Groningen dan nog een paradijselijke stad? Zeker wel, al hebben we sinds de laatste
verkiezingen een stadsbestuur dat nog weer een slag linkser is dan het college dat de dravers het park uitjoeg. Nu zit de Partij voor de Dieren zelfs in het bestuur. De wethouder heet Kirsten de Wrede en zij is (verre) familie van Arend, Aonne en Klaas de Wrede. Helaas heeft zij geen paarden maar "Eiwittransitie" in haar portefeuille. Van schrik draai ik maar weer een plaatje.
(einde artikel Henri van Voorn)
Verwijzingen
Onder Geschiedenis/Diversen is in 2022 een pagina
gepubliceerd over de Naamgeving van harddravers,
ook met bijzondere namen.
Click hier
Daarna is in 2024 een nostalgische pagina
gepubliceerd over bijzonder namen van koerspaarden,
ook geschreven door Henri van Voorn.
Click hier
In onze Fototheek staat onder Diverse een pagina vol met
naar bekende mensen vernoemde dravers, zoals Kees Verkerk,
Anton Geesink, Marco Borsato, Annie Friesinger, Zjohnny Cash, etc.
met enkele foto's erbij.
Click hier
|
