Cees Imming en dochter Ellen

Circa viermaal per jaar geeft de historische vereniging "De Zijpe" een blad uit, genaamd "Zijper Historie Bladen". De Zijpe is het gebied tussen Alkmaar en Den Helder en omvat o.a. de gemeenten Petten, Callantsoog, 't Zand en Schagerbrug. Drafsportliefhebbers weten dan meteen dat dit een drafsportbolwerk is. Denk maar aan de hier gevestigde trainers Hugo Langeweg, Peter Strooper, Patrick de Haan, en vroeger Bram Nottelman, Piet Strooper, Mees Dapper, Siem Hartman, Leo Schoonhoven, Renco Slik, Van Klaveren, etc. In de "Zijper Historie Bladen" zijn enkele jaren geleden zes artikelen over een aantal Zijper entrainementen gepubliceerd, die we met toestemming mochten overnemen.

In onderstaande tabel staan alle afleveringen van deze "Stable-tour" door de gemeente De Zijpe. Verklaring der kolommen:
- aflev. is de aflevering in de Zijper bladen (1 t/m 6)
- datum: is de datum van plaatsing op deze website
- plaats: is de locatie van het entrainement

Op deze pagina de het gedeelte over Cees Imming, uit aflevering 5.
(kijk ook eens op www.zijpermuseum.nl)

Entrainementen in Zijpe
Uit Zijper Historie Bladen nr. 5 uit 1999.
Aflevering 5: De Callantogers (het gedeelte over Cees Imming)

Door L.F. (Frank) van Loo
(met speciale dank aan J.E. de Boer)

Hoe het begon
Trainer-pikeur Cees Imming werd in januari 1945 in Stompetoren geboren, vlakbij de Neerlandia Melkfabriek. Een zuster van zijn moeder was getrouwd met Siemen Wartenhorst; ze woonden aan de Ruigeweg in St. Maartenbrug. Daar waar nu Proefboerderij de Noord is, vrijwel tegenover Mees Dapper, voorheen Bram Nottelman. Als jochie van een jaar of tien ging hij bij zijn oom en tante logeren. Maar daar aan de overkant, daar bij die paarden, mocht hij niet komen. Dat was toch veel te gevaarlijk.
Toen er echter op een dag rook uit de schuur aan de overkant kwam, dacht de jonge Cees Imming dat die in brand stond. Hij erheen om ze te alarmeren. Maar wat bleek, Bram Nottelman was een paard "warm aan het beslaan". Die perfectionist deed immers vrijwel alles zelf, dus ook hoefijzers aanbrengen. Zo kwam de kleine Cees Imming toch met die gevaarlijke paarden in aanraking en hij was bij Nottelman niet meer weg te slaan.

Mee naar de koersen
Hij mocht ook wel eens mee naar de koers. Nottelman ging toen op zondagen geregeld naar Duindigt, met de trailer door Heiloo. En daar stond de jonge Cees, ruim voor de afgesproken tijd van 7 uur 's morgens, met 14 boterhammen en karnemelk. Zo ging dat toen en hij vond het machtig mooi. Imming is zelfs een keer meegeweest naar Brussel, waar Nottelman met Vrijdag (van Geert Schoorl) zou uitkomen in de befaamde Grand Prix d'Hiver. Cees wist het al lang van tevoren en zeurde thuis om mee te mogen. Moeder Imming zei ten einde raad: "Als geen onvoldoendes op je eerstvolgende rapport van de MULO hebt, zal ik je - bij hoge uitzondering - drie dagen "ziek schrijven". Cees heeft nog nooit zo hard geleerd en hij redde het. Moeder hield woord en schreef een briefje aan de directeur van de school. Kees Bakker ging ook mee naar Brussel en met hem sliep Cees Imming in één bed. Nottelman lag in de trailer. Die liet zijn paarden nooit uit het oog. En ze waren niet voor niks gegaan, want Vrijdag won de Grand Prix d'Hiver!

Geen kantoorloopbaan
In de jaren zestig werkte Cees Imming bij Wim C. Strooper in Callantsoog. Een kantoorloopbaan na de MULO (1 jaar bij Eriks in Alkmaar) was toch niets voor hem gebleken. Het moesten de paarden worden en liefst een eigen spul. In 1968 was het zover. Hij zat in Heiloo, maar wist een mogelijkheid in Callantsoog. Op 'Holstein' van de Van Klaverens, waar nu Peter Strooper zit. Die heeft hij trouwens wel eens een schone luier omgedaan, toen hij leerling was bij diens ouders. Later ging Imming naar zijn huidige stek aan de Zandweg, vlakbij de Stroopers. Hij heeft het zelf opgebouwd en gaat het binnenkort aanpassen. Er komt een nieuwe, kleinere stal. In de gloriejaren had hij wel 45 paarden staan, nu nog zo'n twintig.
Zo rond 1970 heeft Imming ook nog een tijd voor stal (Piet en John) Strooper in 't Zand gereden, na oomzeggertje Wimpie, die in de bollen ging. "Piet had iets aan zijn been en kon niet koersen. Tot aan zijn dood heb ik koersen voor hem gereden".

Het strand
Als trainer heeft Cees Imming in ruim dertig jaar zeker 1000 koersen gewonnen, waarvan 950 als rijder. Waarom ging hij in 1968 naar Callantsoog om een eigen spul te beginnen? Omdat hij hier de situatie kende, het nog betaalbaar was en omdat het strand vlakbij is. "Dat is heel goed voor dravers. Zo'n twee kilometer rijden, dan wat stappen en vervolgens weer een kilometer rijden. In totaal ongeveer 12 kilometer. Niet iedere dag, maar zeg twee keer per week; is het paard in vorm dan drie keer. Rechtuit trainen, zoals op het strand, is vooral goed voor oudere paarden. Die gaan er beter van lopen". Jonge paarden traint Imming op zijn eigen trainingsbaan. Ook vindt hij, net als Peter Strooper, voeding heel belangrijk, evenals niet te vaak koersen met een paard, ondanks de druk.

General November
In de loop der jaren had Cees Imming een aantal succespaarden, zoals Jaspis du Bois. Maar toen we hem interviewden (juli 1999) stond Nederlands snelste paard bij hem op stal. Die had net in Wolvega 1.12,6 gelopen, een nieuw Nederlands record. Het is General November, een Duitse draver, waarmee Imming in juni 100.000 Mark had gewonnen in Berlijn. Het paard was bij Imming omdat hij problemen had met zijn keel en de luchtwegen. Het drafwereldje weet dat Cees geregeld succes heeft met paarden die wat mankeren. "De laatste vijf jaar zijn er ook geregeld Duitse paarden op mijn entrainement". zegt Imming. "Hier is de lucht gezond en dat is goed voor paarden met stress of klachten aan de luchtwegen. In Duitsland staan veel dravers op stal bij de renbaan. Die worden per dag zo'n twintig minuten 'uitgelaten' en staan de rest van de dag in hun box. Sommige paarden kunnen daar slecht tegen. Hier lopen ze lekker in de wei of gaan we met ze naar het strand". Wat wil zo'n paard meer.

Zilveren Tulp
Cees Imming is een kanjer in het kortebaanwerk. In Lisse heeft hij al vier keer de Zilveren Tulp gewonnen. Die krijgt de winnaar van de ieder jaar weer goed bezochte en aantrekkelijke wedstrijd daar in Zuid-Holland. Imming doet vrijwel het hele kortebaan-circuit: de ritten over maximaal 300 m in de stadjes en de grotere dorpen van vooral Noord-Holland. "het is een apart vak, dat vooral de wat oudere, professionele pikeurs goed onder de knie hebben. Denk aan Guus Knijnenburg (bijna 70 jaar) en de broers Pools. Vooral het starten ('Klaarmaken, op uw plaatsen één, twee, drie, af') is een bijzonder spel. Je moet kalm blijven en dat is niet altijd gemakkelijk", aldus Imming.

Meer op TV
De laatste tien à vijftien jaar zakte de drafsport in ons land wat weg. Net als in België, Denemarken en toch ook Duitsland. In Zweden, Italië en Frankrijk gaat het daarentegen nog goed. Cees Imming geeft twee oorzaken voor de terugval in Nederland. Ten eerste de zeer vele gokmogelijkheden van casino's tot krasloten. De omzet van de totalisator is toch de basis van de drafsport en dat is duidelijk minder geworden. Ten tweede betreurt Imming het dat de drasfport, die heel aardig is om naar te kijken, (mooie dieren, actie/vaart en spanning) zo weinig op televisie is. "Desnoods moet geld betaald worden aan die omroep, die geregeld koersen wil uitzenden".

De heer Slikker opent het vernieuwde entrainement aan de Zandweg.
Hier staat Cees met zijn toenmalige echtgenote Marleen Koppejan.

Boven: Cees Imming wint met Time jet
in Wolvega op 20-02-1999.

Boven: Cees Imming en Jaspis du Bois in Groningen.

ELLEN SCHAGEN-IMMING
Een van de meest succesvolle amatrices in de Nederland drafsport werd in 1972 in Callantsoog geboren: Ellen Imming. Als kind was ze op het entrainement van haar vader Cees altijd met een pony in de weer, onder 't zadel. Maar op een winterse dag keek vader Imming op een gegeven moment naar buiten en zag dochter Ellen in de sneeuw op een slee met de pony met touwtjes ervoor gespannen. Ze zal toen een jaar of tien zijn geweest. Vanaf haar twaalfde zat ze geregeld 'op de kar' (de sulky) en zes jaar later kreeg Ellen haar vergunning als amatrice. Op haar 19e was ze Nederlands Kampioen. Naast de HAVO en vervolgens de MEAO was ze altijd met paarden bezig. Bij de vereniging Callinge deed ze op regionaal niveau ook mee aan dressuur- en springwedstrijden. Dat is volgens haar vader goed voor een pikeur. Je krijgt van dressuur en springen een goed gevoel voor de leidsels en voor de mond van het paard.

Europees Kampioen
In 1997 werd Ellen Europees Kampioen van de dames-pikeurs (amatrices). Ze was dat jaar weer Nederlands Kampioen geworden (net als in 1992) en dan mag je meedoen aan het Europees Kampioenschap. Dat werd dat jaar gehouden in Boedapest, de hoofdstad van Hongarije, over 4 koersen met Hongaarse paarden. Na drie koersen stond ze derde en voor de laatste, beslissende rit lootte ze de outsider Vitalis. Ze wist die laatste koers te winnen, terwijl de directe concurrenten voor de titel achteraan finishten. Dus werd ze Europees Kampioen en kreeg een grote beker. Aardig detail is dat de voorlaatste Nederlandse amatrice, die Europees Kampioen werd, Marleen Koppejan was. In 1983, zij is de moeder van Ellen.

Schagen
De inmiddels met Ralph Schagen gehuwde Callantsoogse, die nu in Schagen woont, beviel in 1998 van een zoon en koerste dat jaar niet. Echtgenoot Ralph wist acht jaar geleden nauwelijks wat een paard was, maar nu is hij er gek van. Dat komt goed uit, want Ellen koerst thans gemiddeld eens per week en bovendien traint ze flink. Meestal rijdt ze met paarden van haar vaders entrainement. Cees Imming vindt het aardig dat er steeds meer "pikeuses" komen. Veel stallen hebben tegenwoordig een amatrice, wat natuurlijk wel meer concurrentie voor Ellen betekent.....

(geschreven juni 1999)

Boven: Nenuphar heeft gewonnen op Alkmaar op 6 juni 1979
en op deze foto zien we v.l.n.r. eigenaar Casper Veldink,
de nog kleine Ellen Imming, trainer Cees Imming en
pikeur Hans Vrugt.

Boven: Ellen Imming wint met de Hongaarse outsider Vitalis
de laatste van 4 koersen en wordt Europees Kampioene.
Dit is de finishfoto.

Boven: Ellen Schagen-Imming op het hoogste schavot bij
he Europees Kampioenschap der amatrices in 1997.

Boven: Cees Imming en dochter Ellen trainen
hun paarden op het entrainement.