Jan Goedendorp
(1913 - 1994)

Boven: Hierdoor kennen we Jan Goedendorp.
Paardentransport door heel Europa.

Onderstaand In artikel is met toestemming overgenomen
uit het Kerstnummer 1990 van het tijdschrift Draf&Rensport
Auteur: Douwe Frerichs

Titel: Vier miljoen kilometer met edele vracht

De mensen die hem goed kennen noemen hem "Ome Jan" en dan weet iedereen die een beetje thuis is op de koersbanen wie daarmee bedoeld wordt. Jan Goedendorp is immers al bijna een halve eeuw een vertrouwd gezicht op Duindigt. In de hoek van het stalterrein van de Wassenaarse baan staat sinds jaar en dag een mooie vrachtwagencombinatie met een houten opbouw. De wanden zijn opgesierd met fraaie afbeeldingen van hedendaagse topdravers. We zien Yzeren Hein, Reunited en Clan Vrijenesse. Met deze combinatie en een lange reeks voorgangers brengt Jan Goedendorp al bijna een halve eeuw de vaderlandse kampioenen naar alle uithoeken van Europa. Zijn passagiers waren bijna allemaal uitblinkers, van de legendarische Hairos II tot een hedendaagse topper als Incredible Crafts. Hij reed inmiddels een kleine 4 miljoen kilometer met de kostbare vracht. We zochten hem op Duindigt op in het gezellige kleine kantoortje. Toen ik enkele uren later weer op mijn fiets sprong, had zelfs ik heimwee naar vroeger...

Melkboer
Jan Goedendorp kwam op 3 maart 1913 in Nederhorst (Utrecht) als zoon van een veehandelaar ter wereld. Hij ging als zesjarig jongetje naar een streng protestants internaat waar hij opgeleid werd tot meubelmaker. Toen hij 19 jaar was stond Jan op eigen benen. We schrijven 1932, de crisisjaren. Hij kreeg werk in een meubelfabriek in Hilversum, maar kwam er al snel achter dat hij iets anders wilde. Die kans kreeg hij toen er een melkwijkje vrij kwam. Jan Goedendorp werd melkboer en dat verklaart de band met de paardesport. Voor een melkkar staat immers een paard.

Naar Den Haag
Goedendorp verkaste in de oorlogsjaren naar Den Haag, maar bleef melkboer. Voor nieuwe ijzers moest hij regelmatig met zijn paard naar hoefsmid Schildkamp die in de Haagse wijk Bezuidenhout gevestigd was en in die periode ook veel klanten van Duindigt had. Jan raakte in de ban van drafsport. AI snel zette hij zijn wijk aan de kant. Hij begon in het paardetransport, maar beschikte uiteraard niet over een vrachtauto. "Nee, niemand had toen een auto, we deden alles per spoor. Als een trainer in Leeuwarden moest koersen reden we de paarden naar het Haagse station Staatsspoor. Daar waren veewagons waarin we de paarden stalden. Op het reisdoel gekomen reden we ze naar de baan en na afloop van de meeting gingen we weer terug, zo ging dat vroeger."
Toen de oorlog uitbrak veranderde er veel. Jan Goedendorp kan uren vertellen over die vijf jaren. De paardesport stelde weinig voor, overleven was het motto. Voor dit verhaal van belang is het feit dat Jan Goedendorp er op geslepen wijze in slaagde een oude Blokbandtaxi (vernoemd naar de nu nog bekende zwart/wit band, die sommige taxi's siert) uit handen van de bezetter te houden. Hij verstopte het vehikel in een oude schuur met het plan zich na de bevrijding in paardetransport te specialiseren. Het voertuig "overleefde" en Jan Goedendorp was na de bevrijding ineens de trotse legale bezitter van een heuse automobiel. Hij was zich er terdege van bewust dat je de viervoeters niet met een plek op de achterbank kon opzadelen en hij ging naarstig en zonder een cent op zak op zoek naar een trailer, maar in die arme periode was er weinig te vinden.

Een aanhanger...
Zijn levenspartner Nel Schwarz (de moeder van Berry en Bas Schwarz) luistert mee en vult aan. Zij kent Jan Goedendorp van kindsaf; ze was immers de dochter van de hoefsmid uit de Bezuidenhoutse Ternootstraat, een straat die de bommen overleefde maar later in het kader van de stadsvernieuwing moest wijken voor een oerlelijk, gelijkgenaamd tramstation. Ze kan het zich nog goed herinneren: "Jan kwam op een dag bij mijn vader, waar hij het erg goed mee kon vinden. Ik heb een aanhanger gevonden, zei hij, er moeten alleen nog een paar dingetjes aan worden opgeknapt. Het bleek dat die hele aanhanger in werkelijkheid niet meer was dan een kale as met wielen. Jan had een tekening gemaakt hoe hij het wilde hebben. Samen zijn ze avonden lang bezig geweest om de aanhanger te maken en dat lukte wonderwel." Geld was er niet, daarom ging Jan Goedendorp naar de gemeente waar hij na urenlang zeuren een voorschot lospeuterde, want praten kon Jan Goedendorp als de beste. Tijdens het gesprek duikt Jan Goedendorp dikwijls de bureaulades in om de ene na de andere unieke foto uit de oude doos tevoorschijn te toveren. "Kijk daar heb je hem", wijst hij op de vergeelde prent. Op de plaat staat een antieke houten aanhanger genaamd Betty, die getrokken wordt door een oogverblindend fraai automobiel. "Dat is een Hudson, van de Blokbandtaxi heb ik helaas geen foto."

Boven: Een historisch document. Jan Goedendorp met zijn tweede auto,
een Hudson, en aanhanger Betty. Veertig jaar geleden..

De Hudson
Jan Goedendorp begon als transporteur van "Coursepaarden", het bedrijf was geboren. Er was toen al werk genoeg. Goedendorp bracht de paarden door het hele land, maar voor de Blokbandtaxi, een oude Ford, was het werk eigenlijk net iets teveel gevraagd. Jan Goedendorp zocht naar een meer cylinderig type. Bij toeval kreeg hij korte tijd later een buitenkansje: "Ik reed ergens in de buurt van Voorschoten, toen ik een lekke band kreeg. Ik liep met het wiel de dichtstbijzijnde garage binnen en terwijl mijn band geplakt werd, werd mijn aandacht getrokken door een in een hoek geplaatste auto, zonder banden en onder een dikke laag stof. Het bleek een in nieuwe staat verkerende Amerikaanse Hudson Terraplane te zijn, een cabriolet-uitvoering met een machtige zescylinder onder de klep. Voorzichtig informeerde ik naar zijn eigenaar. De garagehouder mompelde dat de auto er al lang stond en dat de eigenaar ergens in het centrum van Den Haag woonde. Een dag later stond ik er al voor de deur. Ik belde aan en er verscheen een deftig oud dametje, dat totaal niet meer in haar oude vervoermiddel geinteresseerd was. Het is ongelofelijk, maar ik kocht dat ding voor een prikkie.
Blij als een kind haastte ik me naar mijn nieuwe auto. Je had het gezicht van die garageman moeten zien toen ik hem vertelde dat mijn auto bij hem in de hoek stond, vooral toen ik hem de prijs in zijn oor fluisterde. 'Krijg jij nog eens een lekke band', zei hij". Jan Goedendorp moet er nog steeds hartelijk om lachen; aan gevoel voor humor heeft de oude baas geen gebrek. "Een bekijks dat ik had, de hele straat liep uit toen ik die Hudson voor de deur parkeerde. Toen ik hem voor het eerst gebruikte voor het doel waarvoor ik hem had aangeschaft, gebeurde het regelmatig dat sommige eigenaren hun paarden speciaal op andere banen inschreven om eens een ritje in zo'n automobiel te kunnen maken!"

Quicksilver S
We bevinden ons in de prille vijftiger jaren. Goedendorp is inmiddels op Duindigt begonnen als dravertrainer. Veel succes had hij echter niet. "Ik had zo'n vijftien paarden aan stal." Opnieuw wordt gezocht naar een foto en waarachtig, er komt een plaat met daarop een winnende Jan Goedendorp boven water. Dat is een unieke plaat, want ik heb maar weinig gewonnen. Ik was er veel te nerveus voor." Bovendien bleek dat het beroep van dravertrainer niet te combineren was met een steeds drukker bestaan als paardevervoerder. Jan Goedendorp besloot zich verder te specialiseren in het transport, maar doet ondergetekende eerst nog even steil achteroverslaan met de mededeling dat hij de legendarische Quicksilver S ook nog in training heeft gehad. Terwijl ik zoekend rondblik naar een uitpuilende prijzenvitrine voegt Goedendorp er direct aan toe dat Quicksilver S toen pas drie was en nog geen enkele gelijkenis vertoonde met de geweldige crack waarmee Jan Wagenaar jaren later grote triomfen vierde. "Ik heb er geen koers mee kunnen winnen", bekent hij eerlijk.

Boven: De Bedford van Jan Goedendorp, met een bekend renpaard
(King) op de zijkant. Jan staat op de klep.

De Bedford
Halverwege de vijftiger jaren deed Jan Goedendorp een belangrijke aankoop. Hij legde de hand op een tweedehands Bedford, waarop hij een door hemzelf ontworpen houten opbouw laat monteren. Waar de Hudson is gebleven kan hij zich niet meer herinneren; het is een van de weinige dingen die hem ontschoten is. Verder laat zijn geheugen hem geen moment in de steek.
De Bedford wordt het vaste vervoersmiddel van veel grote cracks uit die tijd. We noemen YYV, Dutch Hanover en de grote Hairos II. Alleen over de avonturen die Jan Goedendorp en verzorger Willem Runhaar met Hairos II beleefde, zou een aardige pocket geschreven kunnen worden. Niet zonder trots meldt hij dat hij vanaf het begin het vertrouwen van de toptrainers heeft genoten. Ook van een man als Willem Geersen. "Als we dan op reis moesten met Hairos II logeerden we de avond tevoren in huize Geersen. We dronken 's avonds nog even een borrel, maar Geersen stuurde ons dan bijtijds naar boven. 's Morgens om zes uur vertrokken we en dan lag er steevast een flink pak boterhammen klaar." Goedendorp bracht Hairos II onder meer in 1960 naar Vincennes, waar de hengst de Prix d'Amerique won.

Poëtisch afscheid
Jaren verstreken en Jan Goedendorp had alweer grote plannen. Hij wilde een grotere truck en schafte zich een splinternieuwe en krachtige Mercedes aan. De opbouw werd overgezet. Toen het bejaarde Bedfordje plaats moest maken zond een anonieme bewonderaar het volgende vers in, een gedicht dat ingelijst met een foto van de Bedford tot vandaag de dag een ereplaats heeft aan de met vele foto's gedecoreerde muur.

HET IS GEDAAN "OUWE BEDFORD"!
Het is gedaan, je bent van de baan;
De roem van Europa's paarden heeft in je gestaan;
Jij, die tot je laatste druppel benzine vocht,
Bent eindelijk aan het abbatoir verkocht.
Jij raasde langs de lange en korte baan,
Nog nooit liet jij je klanten staan.
Internationaal was je bekend,
Op alle routes van Enghien tot Purmerend.
Jij kende Dutch Hanover en Heraut;
Vervoerde Hairos II, Jamin: het draversgoud!
Grommend trok je door dag en nacht,
Hebt steeds je passagiers op stal gebracht.
Baas Jan liep soms zonder brood en kousen,
Want jij, "Ouwe Bed" moest naar Recklinghausen.
Vaak was het hopeloos en om te griene,
Maar, kiene kiene, er kwam altijd weer benzine...
Het is gedaan, "Ouwe Bedford", je bent van de baan...
Maar zolang er dravers zullen bestaan,
Van Parijs tot aan het nederigste dorp,
Zal men spreken van Jou en Jan Goedendorp!

Nooit is men te weten gekomen van wiens hand deze zinnen kwamen, maar duidelijk is wel dat in die periode de paardesport wat minder zakelijk en met meer charme werd beleefd. Het schijnt dat de anonieme dichter in die tijd wel meer mensen in de sport verblijdde met een toepasselijk rijm.

Boven: De Mercedes van Jan Goedendorp. Met de sulky's zonder wielen
op het dak en met de borden van Hairos II en Henri Bz. aan de zijkant.
In de truck twee zitplaatsen en in het voorste deel van de oplegger
een ruimte voor stalpersoneel, met zicht op de paarden.

Boven: Dezelfde Mercedes met oplegger van achteren. Met de borden
van Hairos II (links) en Henri Buitenzorg op de laadkleppen.

Een Oorkonde
Als ik Jan Goedendorp vraag of hij kan schatten hoeveel kilometer hij in al die jaren heeft afgelegd met de viervoeters veert hij onmiddellijk op. Na een speurtocht door een stapel paperassen krijg ik een oorkonde in handen. De tekst 'Daimler Benz gratuliert Jan Goedendorp zum 1 Millionsten Kilometer und Wunscht Weiterhin Glück und Erfolg am Steuer' staat er in gouden letters. "Ja", vult Goedendorp aan, "en dat papier geldt voor mijn eerste Mercedes. Alleen daarmee reed ik al zo'n 1,2 miljoen kilometer, en toen ik hem verkocht liep die diesel nog als een naaimachientje." Hij schat dat hij in totaal een kleine vier miljoen kilometer heeft gereden, zo'n honderdmaal de aarde rond! "Dat moet je er maar niet inzetten", zegt hij bijna verontschuldigend. Dat staat zo opschepperig. Ze hebben de tellerstand nauwkeurig kunnen bijhouden omdat ik altijd bij dezelfde garage klant ben gebleven. Ik heb voor alle zaken vaste adressen, zelfs al kan ik ergens anders voor minder terecht. Bij de Mercedes-dealer ben ik de trouwste klant, er is een wederzijdse vertrouwensrelatie ontstaan. Dit heeft grote voordelen, want overal in Europa kan ik terecht. Ook bij de grens. Ik passeer altijd op vaste punten de douane, en daar regelen al jaren dezelfde mannen de papieren. Het zijn gewoon goede vrienden van me geworden. Als ik onverhoopt pech kreeg kon ik overal zonder betalen de benodigde onderdelen afhalen. Mijn dealer stond borg. Ook wat de brandstof betrof. Ik tank al veertig jaar bij dezelfde pomp. Als ik binnen kom afrekenen, dan zeggen ze: 'Kijk, daar heb je Ome Jan', en voor ik het weet heb ik een meter extra aan spaarzegeltjes in mijn beurs."

Het is bijna ongelofelijk, maar Goedendorp heeft op al die lange reizen nog nooit een ongeval gehad. "Je kan de kaarten van de tachometer erop nakijken, ik heb nooit harder dan 85 kilometer gereden." Benarde situaties waren er wel. Zo herinnert Jan zich de reis die hij met de kortebaner Quirinus maakte, een paard van Jan van Dooyeweerd. "Die was echt levensgevaarlijk. Hij heeft een keer onderweg de complete opbouw kort en klein geslagen. De wagen was nauwelijks te sturen, schudde alle kanten op."

Vreemde passagiers
Vreemde passagiers had hij wel vaker aan boord. Ene Kolonel T spande de kroon. "Ik was in Hilversum even koffie drinken, kreeg ik te horen dat er een paard op de bank zat. Ik ging onmiddellijk kijken, bleek die gekke Kolonel T over de voerbak gesprongen en in het passagiersgedeelte terecht gekomen te zijn. Hij zat op de bank en keek tussen de gordijntjes door naar buiten. Het was nog een hele klus om hem eruit te krijgen."
Een ander riskant avontuur speelde zich jaren later af bij de oude Moerdijkbrug. "Ik was op weg naar huis, midden in de nacht. Ik vocht tegen de slaap, maar verloor. Ik reed zo de berm in, waar tot mijn geluk juist een open plek met een berg zand lag." Nel kan het zich ook nog precies herinneren: "Ja, we hadden toen een trekker met oplegger. Ik lag achter te slapen en toen ik naar buiten keek was de trekker ineens weg. Ik begreep er niets van, maar het ding was geschaard." "Ik kon zonder schade verder", zegt de chauffeur.

Olifanten vervoer
Jan Goedendorp kan uren vertellen over het verleden. De namen van diverse legendarische dravers en bekende figuren vliegen over de tafel. Als ik vraag of hij al die jaren alleen met sportpaarden heeft gereden moet hij lachen: "Nee, ik heb ook nog wel eens een olifant in de wagen gehad." Ik denk dat ik iets doms gezegd heb, maar Jan Goedendorp vervolgt direct zijn verhaal. "Ze hadden me eens gevraagd of ik in Almelo twee jonge olifantjes kon ophalen. De dieren zouden worden gebruikt bij een actie voor het Rode Kruis. Ik ging op weg, moest ergens bij een circus zijn. Ik kom daar aan en had onmiddellijk spijt. Die olifanten waren veel groter dan ik dacht. 'Dat gaat niet', zei ik en ik maakte rechtsomkeert. Maar ik ben weer teruggegaan en heb er uiteindelijk toch een meegenomen. Zo'n olifant weegt echter een paar ton. Op de terugweg schudde ik alle kanten op. Ik dacht dat dat beest mijn hele wagen aan het afbreken was. Enfin, toen ik die olifant afleverde, bleek dat het dier onderweg met stro is gaan gooien. We zagen alleen maar een grote hooiberg, en daaronder vonden we hem." Goedendorp kan er zelf nog hartelijk om lachen.

Schilderijen op de zijkant
In de zestiger jaren begint hij de opbouw te verfraaien met ronde schilderijen van actuele toppers, zowel dravers als renpaarden. Hij krijgt een compliment van de NDR. Cees Berg deelde hem mee, dat de Stichting het stukje P.R. weet te waarderen en dat de rekeningen voor het onderhoud voortaan naar het kantoor kunnen worden verzonden. Goedendorp is gecharmeerd, maar staat niet lang daarna voor een gesloten deur. Hij staat er maar niet te lang bij stil; geen oude koeien uit de sloot halen, luidt het spreekwoord immers.

Comfort voor de paarden
Goedendorp is een perfectionist. Hij werkt volgens een vast concept. Schone boxen, goed voer en rustig rijden. Comfort voor de viervoeters, daar gaat het om. Ze moeten uitgerust op de plaats van bestemming arriveren. In de zestiger jaren laat hij een splinternieuwe oplegger bouwen. Hij heeft het ontwerp zelf getekend. Ervaring leert dat de vloer zo laag mogelijk boven het wegdek moet zitten, want dat reist het beste voor de paarden. Het resultaat is er naar en staat tot op de dag van vandaag nog steeds voor de deur. "Je kunt achter een paar flessen melk rechtop zetten, ze vallen echt niet om." Recent bewees Excellent Speed heel nadrukkelijk dat de paarden zich prettig voelen. Hij was er op weg naar Solvalla lekker bij gaan liggen. "Er kunnen er zes in, maar op buitenlandse trips neem ik er maar vier mee. Ze moeten zich kunnen bewegen", zegt Jan Goedendorp. Daarom kijkt hij cynisch als hij de luxueuze Scandinavische vrachtwagens eind juni op Duindigt ziet binnenrijden. "Schitterende trucks, maar de vloer zit vaak te hoog. In mijn wagen staan ze beter", zegt hij niet zonder trots.

Hydraulisch
Toch is hij niet snel tevreden. "Nee, nooit", vult Nel Schwarz aan. "Laatst liepen we in de stad, toen hij zo'n moderne "knielbus" met hydraulisch systeem zag. Die bus zakte door bij de halte, zodat de passagiers gemakkelijker kunnen instappen. 'Dat zou ideaal voor de paarden zijn', zei hij onmiddellijk". Jan Goedendorp glimlacht, hij zit nog steeds boordevol plannen. Werk was er de afgelopen jaren voldoende. Goedendorp bracht de meeste vaderlandse coryfeeën naar hun plaats van bestemming. Daarnaast beheert hij op Duindigt het verhuur van de inspanboxen. Al enkele jaren heeft hij een vaste chauffeur in dienst. Soms gaat hij mee, maar bij Dries zijn de spullen ook in goede handen, zegt hij: "Enkele jaren geleden waren we in München op de baan. Ik stond naast een eigenaar, toen ik hem aan de trainer hoorde vragen: 'Goh, wat doet dat ouwe mannetje van Duindigt zo ver van huis?' 'Dat ouwe mannetje?' herhaalde de trainer verwonderd, 'Dat is Goedendorp. Die heeft je paard hier gebracht!' We lachten ons een deuk."

De Schimmel
Action Skoatter heeft bij Jan Goedendorp een speciaal plaatsje. Ook de bijna miljonair behoort tot de vaste klanten voor haar grote reizen. 'De Schimmel', noemen ze haar steevast. "Echt fantastisch dat ze weer zo goed is", zegt Jan terwijl hij alweer druk zoekt in het fotoarchief. Er komt weer een plaat op tafel. "Zie je die merrie? Dat is Kakatoe S met het veulen Paulientje. Laatstgenoemde heb ik zelf gefokt. Ik had haar in training. Met Paulientje heb ik nog wel wat gewonnen. Na haar carrière heb ik er vijf jaar over gedaan om haar drachtig te krijgen. Uiteindelijk lukte dit na een dekking van O Lapize. Zij bracht van hem Dartel, die weer de moeder is van Miss Dartel. Zij bracht zoals je weet Action Skoatter, vandaar."

Boven: fokmerrie Kakatoe S in 1848 met haar veulen Paulientje,
en hun trotse eigenaren (Goedendorp of Van der Elst?).
Paulientje werd later moeder van Dartel, de grootmoeder
van Action Skoatter

Internationaal
Naast Action Skoatter en Excellent Speed bracht Jan Goedendorps vrachtwagen ook Incredible Crafts en Zeus Boekelte naar de internationale topnummers. Carisma Darby was aan boord, en in het binnenland worden regelmatig renpaarden naar Schaesberg gebracht. Stal Statenprojekt is een vaste klant. Verder maken de trainers Berry Schwarz en Wim van der Pijl gebruik van de combinatie. Jan Goedendorp kijkt alweer vooruit. Hoopvol ziet hij de ontwikkelingen na 1992 tegemoet. "Het ligt voor de hand dat de Nederlandse dravers dan overal binnen de E.E.G. kunnen starten. Ik denk dat er dan een hoop werk bijkomt", zegt hij. Aan een opvolger voor het bedrijf wordt voorlopig niet gedacht. Ondanks zijn 78 jaar is Jan Goedendorp nog vitaal genoeg, en chauffeur Dries is zijn rechterhand. Waar hij met de Kerstdagen is weet hij nog niet. "Misschien moeten we de Schimmel naar Duitsland brengen. De achterkleindochter van Paulientje kan daar als eerste Nederlandse draver de onbereikbaar geachte grens van een miljoen aan winsom passeren. Jan Goedendorp staat er niet te lang bij stil. Zijn zorg is het veilig afleveren van zijn vrachtje, en die taak is aan hem goed besteed.

(einde artikel van Douwe Frerichs)

Goedendorp in 1994 overleden
Drie en een half jaar na dit artikel is Jan Goedendorp (in mei 1994) na een slopende ziekte op 81-jarige leeftijd overleden. In het Bronovo Ziekenhuis in Den Haag heeft hij nog afscheid kunnen nemen van zijn vele vrienden.

Herinneringen
Uit Duindigt-kringen vernamen we nog het volgende:
Vroeger had bijna iedereen een bijnaam en Jan Goedendorp werd "Jan Pap" genoemd. Misschien omdat hij melkboer was geweest en van pap hield? Dat weten ze niet meer.
Ook werd verteld dat hij in december 1982 de 2-jarigen White Shadow en Weandy F naar Italië heeft vervoerd, maar dat hij toen niet zelf reed, maar twee chauffeurs op pad stuurde. Jan huurde wel vaker chaufeurs in. In de Breeders Special 2024 staat een artikel over John van der Hout, de fokker van de Europoort-paarden. Hij was één van de chaufeurs, die af en toe werden ingezet voor lange ritten, o.a. naar Finland.

De borden op de veewagen
Er zijn meerdere schilderijen gemaakt, die de veewagen van Goedendorp versierden. Meestal recente cracks. Dat was zo opvallend aan deze transporteur. Echte blikvangers, onder andere van Gold en Ger Westlandia (van sponsor Leen Noordam), Hairos II, Henri Buitenzorg, Uno Hazelaar, Yzeren Hein, Action Skoatter, Clan Vrijenesse, Goofy Boshoeve en het renpaard King. Na het overlijden van Jan zijn de borden geschonken aan de eigenaren van de paarden, mogelijk omdat ze eraan hebben meebetaald. Het bord van Clan Vrijenesse hangt nog steeds in de feest- en hobbyruimte van Adriaan Uit de Bosch in Bodegraven. Maar waar zijn al die andere borden gebleven?

Beelden van Goedendorp's transportbedrijf

Boven: Goedendorp deed er ook wel eens
een handeltje bij, met sulkywielen, etc.
Jan staat in de veewagen.

Boven: Advertentie van Jan Goedendorp, die links op de foto staat.
De twee borden zitten aan de andere zijde van de laadkleppen.

Boven: Een kostbare lading. Links Incredible Crafts en rechts Zeus Boekelte.
Daarmee maakte Jan Goedendorp reclame. Hij vond het een eer
om zulke cracks te mogen vervoeren.