Boven: Drie generaties Wagenaar. De 82-jarige Jan Wagenaar in 2019,
met zijn dochter Yvonne
en zijn kleindochters Ingrid (links)
en Bianca Vermeer.
KERSTINTERVIEW MET YVONNE WAGENAAR
Hieronder een artikel dat Henri van Voorn schreef voor het Kerstnummer van het vakblad "Draf&Rensport" nr. 51, van 18 december 2019.
Titel:
In Otterlo houden ze van paarden (II)
door Henri van Voorn
Een bezoek aan entrainement Wagenaar in Otterlo blijft altijd bijzonder. Een paar keer was ik er voor Jan, de trainer/pikeur met een enorme staat van dienst. Deze keer kwamen we voor zijn dochter Yvonne en kleindochter lngrid Vermeer. De derde en vierde generatie timmert nu aan de weg. Op bescheiden wijze, maar met inzet, plezier en succes.
Onvergetelijk was het eerste bezoek aan de Wagenaars in Otterlo in 1968. In de zomervakantie gingen we als familie een dagje met de auto op pad naar het pas geopende Dolfinarium in Harderwijk. Daarna zouden we Otterlo gaan kijken. Aangekomen bij Wagenaar wachtte ons een verrassing. De `ouwe Wagenaar', de vader van veelvoudig kampioen Jan die toen als `jonge Jan' door het leven ging, kwam met veel lawaai op ons af met de vraag wat wij daar moesten. Het was tekenend dat hij na enige uitleg als een blad aan de boom omdraaide en het bezoek uit Groningen uitgebreid rondleidde. Van de paddock waar Quicksilver S zich uit leefde tot het kampje waar Henri Buitenzorg liep. Die had toen net zijn eerste koers gewonnen en senior voorspelde Henri een grote toekomst. Wij
keken onze ogen uit op het bedrijf waar zovele cracks en kampioenen stonden en waar een serene rust heerste.
Boven: Jee van Torcy (Jan Wagenaar) triomfeert in het
Kamp der 3-jarigen, voor Jistance F (buiten beeld),
Johan Strauss (links) en Jacco Enzelens (uitg.).
Voor het kerstverhaal 1995 interviewde ik Jan Wagenaar omdat hij met Jee van Torcy het Kampioenschap der Driejarigen won en weer volop in de schijnwerpers stond. Jan was toen 58 jaar en vertelde dat hij vanaf 1987 het bedrijf met zijn Annie runde. De kinderen waren het huis uit en de Wagenaars wilden niet afhankelijk zijn van personeel. Ze trainden samen nog zo'n tien paarden. Dat hebben ze nog een tijdje gedaan tot het officiele afscheid in 2010. Dat vond plaats in het stadspark van Groningen en om dat afscheid luister bij te zetten interviewde ik Jan wederom. Hij trainde toen met Annie nog de dravers Woyie River en Byou van Royal. In 2011 was ik nog eens in het kader van de Stabletour in Otterlo, waar Jan Wagenaar junior dure jaarlingen voor grote
eigenaren beleerde. Sinds Jan junior naar Zweden vertrok is Yvonne Wagenaar degene die met haar dochter Ingrid de paarden in
Otterlo traint.
Voordat we met hen gaan praten begroeten we Jan en Annie, die inmiddels 82 en 83 jaar oud zijn. "Het kraakt en piept af en toe een beetje, maar we blijven in beweging." Annie is net gedotterd, maar loopt weer zonder stok. Bij Jan is de ademhaling af en toe wat lastig, maar ook hij blijft in beweging. Hij trekt nog dagelijks zijn overall aan om bijvoorbeeld de baan te slepen. Annie geniet nog altijd van het voeren van de paarden. "Als paarden me met gehinnik begroeten, ben ik helemaal blij", zegt ze enthousiast. In de woonkamer staan nog altijd vele trofeeen en hangt het schilderij van Henri Buitenzorg. Annie haalt nog graag een herinnering aan die crack op. "Op een gegeven moment ging het niet meer zo goed en eigenaar Piet Meinardi was al bezig om alles in orde te maken voor een carrière als dekhengst. Toen ben ik hem gaan verzorgen en trainen en dat ging na verloop van tijd zo goed dat hij daarna nog net zoveel heeft gewonnen als daarvoor." Het zijn mooie herinneringen aan mooie tijden. Als we afscheid nemen en oversteken naar de overkant waar Yvonne woont zegt Jan heel optimistisch: "Nou tot over tien jaar dan maar."
Boven: De 1e en 2e generatie Wagenaars:
Vader en moeder Wagenaar, zoon Jan en dochter Nellie,
met de basismerrie van de Wagenaars: Zora, met veulen.
Boven: Dit is de tweede generatie: Jan (82) en Annie (83) Wagenaar,
beide nog volop actief in 2019.
Boven: De 3e en de 4e generatie Wagenaars:
Yvonne Wagenaar en haar dochter Ingrid Vermeer.
Boeiend verleden
Als we bij Yvonne thuis nog even stilstaan bij de palmares van haar vader die tussen de 3.480 en 3.490 koersen won, dan overheerst ongeloof. "Ja, dat zijn aantalien waar je nu niet meer aan toe komt. Met de teruggang van de sport is het aantal koersen ook afgenomen. Als je hoort dat Heinz Wevering bijna 17.000 koersen gewonnen heeft, dan sla je helemaal stijl achterover. Mijn vader was een echte winnaar. Hij kon absoluut niet tegen zijn verlies en kon ver gaan om te winnen".
Yvonne haalt wat dat betreft nog een mooie anekdote aan. Opa Wagenaar had zo zijn favorieten onder de jongere trainers en Aad
Pools was daar één van. Die had eens een paard dat in het voorwerk niet zo lekker ging en Wagenaar sr. adviseerde andere ijzers. Die kon zijn zoon er wel even onder slaan. Zo geschiedde en later in de koers won Aad vóór Jan Wagenaar. Yvonne weet nog dat haar vader toen niet te genieten was.
Dat het verleden mooi is ondervond Yvonne eerder dit jaar toen haar ouders 60 jaar getrouwd waren. "Zeg maar wat jullie willen dan organiseren de meiden en ik het wel. Het duurde even maar toen kozen ze toch voor een feestelijk diner in het dorp met vele gasten uit het verleden. Dat verleden blijft boeien. Dat komt ook omdat de steer op de banen nu heel anders is. Velen kijken thuis naar de koersen en dan is het op de baan soms sfeerloos".
Ups and downs
Yvonne, die inmiddels 59 jaar is, heeft een leven met ups en downs achter de rug. Ze maakt een zelfbewuste indruk. Zij begon op jonge leeftijd als leerlingpikeur in het bedrijf van haar vader. De druk, die het etiket "de dochter van" met zich meebrengt, heeft ze wel ervaren. "Een beetje lastig was dat wel, maar mijn vader deed er nooit moeilijk over. Het voordeel dat mijn broer en ik hadden, was dat we goede paarden te rijden kregen. De sfeer heb ik altijd als heel ontspannen en leuk ervaren. Ik heb veel koersen gewonnen maar niet zo heel veel grote koersen. Ik herinner me een supertrio zege met Pauwel Zuidvelde en een grote overwinning met Remi Star in Alkmaar. Verder heb ik veel met Orma Pride gewonnen, die van onze oma was. Ik trainde haar altijd maar mijn vader reed Orma in de Sweepstakes en de Derby. Dat was die Derby met op het laatst de aanrijding tussen Orma Pride en Othello Hinda. Wat een ramp! Maar ja, mijn vader moest en zou winnen. Dat was ook zo op de kortebaan. Mijn vader reed dan vaak de favoriet en hij moest winnen. Ik ben heel vaak tweede geworden. Ik vond kortebanen leuk, vooral als we zelf paarden aan de start hadden".
Boven: Remi Star en Yvonne Wagenaar zegevieren
in de Zuidelijke Sportpers-prijs op Duindigt d.d. 16-4-1980,
voor Paula Antje (nr.11 met Jan de Wit).
Boven: Remi Star en Jan Wagenaar met vrouw en dochter
op de foto na hun prachtige zege in de Gouden Hoef 1981.
Boven: Remi Star en Yvonne Wagenaar winnen hier overtuigend
Alkmaars Grote Pinkster-prijs 1984.
Boven: Remi Star heeft zojuist te Schaesberg op 6-1-1984 gezegevierd
met Yvonne Wagenaar, die daarmee haar 100e overwinning behaalde.
Boven: Remi Star (Yvonne Wagenaar) wint de Grote Voorjaars-prijs
van Alkmaar in 1985, voor Ustang N (nr.4), Ruth van Assum (nr.10)
en Tydi Flower (nr.7).
Manza
Een hele bijzonder koers voor Yvonne was de Gouden Zweep in 1978. Haar vader had vlak daarvoor zijn arm gebroken en kon niet rijden. Er werden voor Wagenaars crack Manza Buitenzorg vele grote namen als vervanger genoemd, maar de Wagenaars en eigenaresse Rika Caransa gaven het vertrouwen aan de pas 17-jarige Yvonne. Zij zou de eerste vrouwelijke pikeur op de erelijst van de Gouden Zweep kunnen worden. Daar zag het lang naar uit, maar vlak voor de finish werd Manza achterhaald door Olaf Pride met Manus Bouwhuis. Het is een koers waar Yvonne nog wel eens ziek van is. "Volgens mij deed ik een ding die middag niet goed. We kwamen te traag van start en moesten vervolgens veel buitenom goedmaken". Grappig detail is dat ik in mijn verslag van die Gouden Zweep in
Groningen terug las dat Jan Wagenaar erg trots was op zijn dochter en dat hij haar geadviseerd had om aan de start geen risico
te nemen. Yvonne geeft aan dat ze genoten heeft van de beginjaren toen ze van school af was. Het waren niet alleen de dravers die daarvoor zorgden. De familie Wagenaar ging af en toe naar de Canarische eilanden. Het was echt niet altijd koersen en werken.
Ook in haar jeugd gingen ze op vakantie naar Camperduin. Annie reisde daar dan met de kinderen naar toe en vader zou vanaf de koers in Alkmaar komen. Dat ging niet zomaar, want Wagenaar senior weigerde op de vrachtauto te rijden. Dus moest Jan eerst met de paarden terug naar Otterlo om daarna bij het gezin aan te sluiten. Van die tijd weet Yvonne dat ontspanning goed voor een mens is.
Boven: Olaf Pride (Manus Bouwhuis) wint geheel aan de buitenkant
van de baan, voor Manza Buitenzorg met Yvonne.
Het scheelde weinig.....
Boven: Manza Buitenzorg (hier met Yvonne Wagenaar) wordt
voorgebracht tijdens de hengstenkeuring in de Expohal.
Uit en in de sport
Na de succesvolle tijd in de paarden nam het leven een andere wending. Yvonne kreeg verkering en trouwde in 1990. Haar man had een melkveebedrijf met zo'n 60 koeien. Dat was heel iets anders en dat deed Yvonne besluiten om de dravers links te laten liggen. Ze koos voor zichzelf en ontdekte dat het melken van koeien ook leuk was. Dat er zo af en toe ook een koe geslacht moest worden
maakte het minder gezellig. Het noodlot sloeg toe toen oudste dochter Mandy in 1991 net een paar maanden oud was. Haar man
kwam bij een auto-ongeluk om het leven. Yvonne zette met haar tweede man het melkveebedrijf voort en de dochters Bianca
en Ingrid kwamen ter wereld. De nieuwe relatie hield echter geen stand en Yvonne verkocht het bedrijf. Ze keerde terug op het
entrainement in Otterlo. Na een fikse opknapbeurt trok ze in het huis waar ooit haar grootouders woonden. Yvonne vertelt hoe ze vervolgens helemaal terugkeerde in de paarden. "Toen de middelste dochter werd geboren reed ik hier alweer een dag in de
week paarden uit. Mijn moeder paste wel op de kinderen. Mijn vader wilde altijd al dat ik weer zou gaan koersen en uiteindelijk
hebben we hem op Vaderdag vertelt dat ik instemde en een amatricevergunning zou aanvragen. Op 2 juli 2000 reed ik in Recklinghausen met Morning Star. Ik won gelijk en daar heeft mijn vader enorm van genoten. In die tijd ging ik regelmatig met
mijn drie kinderen met de vrachtwagen mee naar de koers. Als ze uit school kwamen had ik al eten gereed en onderweg naar de koers moesten de kinderen onderweg eerst eten en dan verplicht slapen omdat we vaak laat uit Duitsland terugkwamen. Toen ik hier weer
op het terrein woonde, ben zo weer in het bedrijf gerold. De eerste jaren zat mijn broer Jan hier, maar die is zes jaar geleden naar Zweden vertrokken. Hij is altijd in de paarden werkzaam gebleven en beleert jaarlingen voor Reijo Liljendahl. Ik heb altijd een goed contact met hem gehouden en denk met plezier terug aan de tijd dat hij in Duitsland een stal had en hij paarden voor
me inschreef".
De vierde generatie
Van Yvonne haar drie dochters woont Bianca in Amsterdam en dat maakt de band met paarden wat minder. Mandy komt nog wel een paard rijden en Ingrid is inmiddels leerlingpikeur. Zij heeft geen herinneringen aan de grote successen van opa en haar moeder. Zij werd in 1997 geboren en had aanvankelijk weinig op met paarden. In haar prille jeugd vierde opa Jan grote successen met Kilimanjaro Montana, die meer dan € 150.000 won. Ingrid rondde eerst haar opleiding aan de kappersschool af maar verder dan stagelopen kwam het niet. Zij koos voor de paarden, waarbij ze zo af en toe wel vrienden en bekenden knipt. Ingrid heeft inmiddels twee overwinningen achter haar naam staan. Beide behaald met Fabiene, een draver die Yvonne en haar moeder cadeau kregen van wijlen Joop Roelofsen. Weer zo'n trouwe klant van de Wagenaars net als Fred Ordas en Anja Einarson. Fabiene kende een moeizame start, maar het ging stukken beter toen Ingrid haar monté ging rijden in de training. Het ging zelfs zo goed dat Fabiene en Ingrid een vorstelijk gedoteerde PMU koers in Gelsenkirchen wonnen in december van vorig jaar. Aangezien de merrie snel kon beginnen werd er aan een kortebaancarrière gedacht, maar na een test met mister kortebaan Aad Pools eindigde dat avontuur. Aad adviseerde Yvonne vervolgens wel om Fabiene met een `toeweights' (toongewicht) te laten koersen. Gerard Gommans, die net als Ronald Hauber boxen in Otterlo huurt, had nog wel zo'n gewichtje uit de vorige eeuw liggen. Ze probeerden het uit tijdens de laatste meeting in Alkmaar en het bleek een gouden tip. Ingrid stuurde Fabiene na een aanvallende rit naar een mooie zege. Terwijl Annie in de stromende regen haar kleindochter feliciteerde kwam Aad Pools controleren of de `toeweights' nog op de hoef zat.
Naar Zweden?
Het begin van Ingrid haar drafsportcarrière is er, maar ze weet zelf dat de weg naar beroepspikeur nog lang is. "Ik heb inmiddels
de cursusdagen voor leerling en eigenaartrainer doorlopen, maar moet nog wel 30 zeges zien te halen. Ja, dat aantal is zo hoog
gebleven. We hebben thuis momenteel wat minder koerspaarden en daarom werk ik twee dagen per week bij Dion Tesselaar. We
werken daar met een leuk team. Ik vind het mooi om bij zo'n grote stal ervaring op te doen en verschillende paarden te rijden. Ik ga er 's morgens heel vroeg heen en ga dan de volgende avond terug. Ik geloof niet dat ik ooit een eigen bedrijf in de sport zal beginnen, maar ga misschien wel richting Zweden. Dankzij ome Jan heb ik daar vorig jaar zes weken bij Reijo Liljendahl gewerkt en dat vond ik prachtig. Je krijgt daar je eigen paarden onder je hoede en dat geeft verantwoordelijkheid. Later heb ik nog bij Jorgen Westholm gewerkt".
Voorlopig werkt Ingrid grotendeels samen met haar moeder in Otterlo. Ze hebben momenteel 22 paarden staan, waarvan er negen
getraind worden. Helaas zorgen blessures er momenteel voor dat ze weinig kunnen koersen. Wel staan er drie jonge paarden van
Sigrid Velten, waar Yvonne enthousiast over is. Als ik haar vraag naar haar succespaarden van de afgelopen tijd dan springt er eentje bovenuit. "Dat is Fleetwood Max, want daar heb ik twaalf koersen mee gewonnen. Hij is gefokt door Max van Emmerik en dat is voor ons een gouden eigenaar. Hij is altijd bereid om te helpen zodat ik ook af en toe eens met vakantie kan. Dat geldt trouwens ook voor Gerard Gommans. Ik heb Fleetwood Max trouwens zelf gekocht. Max kreeg een aantrekkelijk bod en toen heb ik gevraagd of
ik hem ook kon kopen. Die keuken die ik had willen vervangen moest nog maar even wachten. Verder waren Velten La Varenne,
Velten Cayenne, Velten Swan Lake, Velten Strike Gold en Velten Dynamite succesvol. Ik koers het liefst op Duindigt of in
Duitsland omdat de lat in Wolvega erg hoog ligt en je vaak geen positie krijgt. Kijk, eentje zoals Velten Dynamite, die kon het daar wel". Vorig jaar had Yvonne met Imax een starter in de Stuten Derby in Berlijn. Zij trof in de serie o.a. de latere Derby winnares Avalon Mists en kon zich niet voor de finale plaatsen. In de Troostfinale wist Yvonne echter een fraaie zege te behalen met de merrie van fokker/eigenaar Max van Emmerik. Ingrid zat op dat grote moment in Zweden, maar heeft het daar met haar oom
Jan gevierd.
Boven: Met Imax won Yvonne Wagenaar in 2018
de Duitse Troost Derby voor merries.
De toekomstverwachtingen
Als we het over de toekomst hebben, dan denkt Yvonne het nog wel even vol te houden, hoewel het beroep voor een
bijna zestigjarige vrouw natuurlijk best zwaar is. Het deed haar goed dat ze tijdens de laatste Prijs der Giganten in Wolvega zoveel jonge mensen op de koers zag. Dat geeft hoop. Hoop geeft ook die ene draver die moeder en dochter samen hebben gekocht.
Zijn naam is Kay en hij is van Ufo Kievitshof uit de Italiaanse merrie Ging DL. Ingrid is super enthousiast over. "Mijn hoop is op hem en op Fabiene gevestigd. Kay is zo fantastisch in de omgang. Hij hoeft dit jaar nog niet te koersen. Hij krijgt de tijd want we zijn echte liefhebbers". Yvonne vult het verhaal over de aankoop van de Duits geregistreerde Kay aan. "Ingrid wilde dolgraag een paard samen met me kopen. Dus gingen we vorig jaar naar de veiling in Wolvega. We hadden er vooraf drie uitgezocht en een budget van € 5.000 afgesproken. Toen iemand € 5.500 voor Kay bood keken we elkaar aan en brachten een laatste bod van € 6.000 uit. Dat bleek genoeg en daar was Ingrid heel erg blij mee. Met bijkomende kosten en castratie is het aankoopbedrag inmiddels behoorlijk overschreden".
Boven: Ingrid Vermeer wint met Fabiene in Alkmaar.
Vroeger stond er eens boven een artikel over Jan Wagenaar de titel "in Otterlo houden ze van paarden". Als je moeder en
dochter over Kay hoort praten, dan is dat nog steeds zo! Vandaar de titel van ook dit verhaal.
(einde artikel van Henri van Voorn)
Andere verhalen betreffend de Wagenaars
- voor een artikel over Yvonne's opa Jan Wagenaar senior: Click hier
- voor een artikel over Yvonne's vader Jan Wagenaar II: Click hier
- voor een artikel over Yvonne's tante Nelly Kooyman-Wagenaar: Click hier
- voor een emotioneel artikel waarin Wagenaar I en II vertellen
over hun crack Quicksilver S na diens overlijden, woordelijk opgetekend door de
journalist. Het is alsof je de Wagenaars hoort praten, met veel
liefde en verdriet over hun pas gestorven lievelingspaard. Click hier.
- voor de Hall of Fame-pagina van Quicksilver S: Click hier
- voor de Hall of Fame-pagina van Henri Buitenzorg: Click hier
Er staan ook nog andere Wagenaar-paarden bij de BN-ers in onze Hall of Fame:
Kitty Zora, Bento Kitty, Duchesse Mac, Flamingo Six, Lido Buitenzorg, Manza Buitenzorg, Ossian, Remi Star, Robin Buitenzorg en Tony Vitesse. Click hier
|
