|
Boven: Jan Vink junior thuis met een van zijn paarden.
Hieronder een artikel gepubliceerd in het blad draf&rensport,
in nummer 24 van 15 juni 2017.
TITEL: De hobbelige weg naar succes
(door Douwe Frerichs)
Alle spreekwoorden met paplepels en paardenvirussen zijn van toepassing op Jan Vink. Voor hem begon het allemaal in de jaren 50 in de Haagse transvaalwijk met het paard voor de melkwagen van zijn vader. En dan was er ook nog Ome Geert, vaders ongetrouwde oom waarmee Jan een hele mooie band kreeg. En later natuurlijk Jan Glimmerveen, de beste vriend en paardencompagnon van Vink senior. Voor je het weet behoor je ook tot het meubilair van Duindigt.
Het idee om Jan Vinks inzending voor de rubriek `Veulen van de week' te larderen met een verhaal ontstond dan ook spontaan bij de redactie. Wie kent deze bezielde paardenman niet? Inmiddels een prille zestiger, grijzende slapen en altijd de bril aan een touwtje op het puntje van de neus. Jan is een vaste gast op met name de koersbanen in de regio. Vroeger was dat vooral Duindigt, Nootdorp en Hilversum. Tegenwoordig is Vink ook gedwongen om zo nu en dan naar Alkmaar, Wolvega of Mons te rijden om zijn paarden in actie te zien. Natuurlijk kan ook hij alles thuis via schotel en laptop heel goed volgen, maar zijn dagje paardenkoersen laat Vink zich niet afnemen. Dat vindt Jan nog steeds het mooiste, zelf actief zijn met fokmerries, zorg voor veulens en het contact met trainers. En natuurlijk na afloop een afzakkertje in de bar bij Pien. Zijn betrokkenheid bij de koers gaat echter nog veel
verder. Vink is ook begaan bij het lot van Duindigt en is net als velen bijzonder teleurgesteld over de stand van zaken. Zo
blijkt wanneer we na een gezellige middag uiteengaan. Ik ben op de fiets gekomen, want Jan woont op een steenworp afstand.
Aan de Monsterse Boomaweg, midden tussen de Westlandse glastuinbouw vinden we zijn bungalow en stalletje. De koffie pruttelt terwijl Jan op zijn trekkertje de buitenbak sleept. Zijn stal staat vol met paarden, niet alleen dravers maar ook met de dressuurpaarden van zijn dochter Denise. Zij bewoont aan de overkant van de weg het grote witte huis waar Jan zijn moeder tot haar overlijden in 2012 woonde. In de woning heeft Vink zijn kantoor en zijn paardenarchief. We bekijken boeken vol knipsels en foto's. Vooral Jan senior heeft veel goede paarden gehad. Het gebeurde allemaal in de periode dat Duindigt het Mekka van de sport was. Met 140 meetings in het jaar en zondagen met duizenden bezoekers en tonnen aan baanomzet. Kleurrijke trainers en eigenaren. Mooie verhalen en veel humor. Het zijn de jaren waar menig oudere bezoeker weleens met enig weemoed aan terugdenkt. Jan zeker.
Een prachtige jeugd
Een enorme spiegel in de hal met de naam Jantje Vink en het geboortejaar 1955 verraadt niet alleen zijn leeftijd. Zijn moeder
had jarenlang vurig gewenst op een zwangerschap. Jantje was het lievelingetje van zijn ouders. Het bleef bij één baby in het
gezin Vink, die in de Haagse Schalkburgerstraat een melkzaak dreef. Vader Jan trok veel op met zijn oom Geert, die schillenboer was. Geert had zelf geen kinderen en was minstens even gek met Jantje. "Ik kan zeggen dat ik een hele gelukkige jeugd heb gehad. Mijn vader en oom namen mij overal mee naartoe. Ze hielden van paarden en gingen naar Duindigt. Ook klom ik op het dak van ons
huis aan de Paul Krugerlaan waar we een duiventil hadden. En ik werd door mijn moeder verwend", zegt Jan, die als kleine
jongen zijn vader hielp in de melkwijk. Met paard en wagen, zo ging dat in die tijd. Het paard heette Lortje. Voor de schillenkar van Geert stond een draver, genaamd Olympiade. "Die merrie stond gewoon voor de wagen, maar kon ook aardig draven. Door haar kregen mijn vader en zijn oom plezier in de drafsport.
Zanto
Met Olympiade zijn ze later ook gaan fokken. Haar eerste produkt was Zanto van Double Six M, die bij Jaap Zuijderduin stond. Daarna volgde nog een merrie genaamd Carole V. Die was vernoemd naar de dochter van trainer Frits Bosveld. Zanto bleek een topper te zijn. Hij ging eerst bij Nico Bloemsaat in training, maar toen Nico een dodelijk auto-ongeval kreeg, verhuisde hij naar Frits Bosveld, die op Duindigt bij Bertus Riem zijn stal had. "Zanto stond zelfs in een oude treinwagon. Later verhuisde hij naar de nieuwe stallen waar Wim van der Pijl nu zit. Zanto was in zijn tijd een geweldige draver, maar hij sprong vaak in de laatste bocht", weet Jan, die het bewijs in zijn plakboeken vindt.
"Mijn vader was zelf een enthousiast amateurrijder. Hij heeft ook met Zanto gewonnen, maar het mooist was zijn zege in
editie 1964 van de match Holland-Belgie op Duindigt". Zanto won het onderdeel voor de oudere paarden. Het paard beëindigde
zijn loopbaan met 66.000 gulden aan winsom en dat was in die tijd een heleboel geld.
Boven: Zanto, hier met zijn eigenaar Jan Vink op weg naar de
drafbaan van Duindigt.
Zanto was winnaar van een onderdeel van de Holland-België
match in 1964 en het W.J. Jochems Memoriaal 1966.
Hij was op latere leeftijd één van de beste dravers van zijn jaargang.
Boven: Nog heeft Yonker Hanover (midden met Willem Strooper) de kop
in de Ned. Spoorwegen-prijs op 17-4-1966. Hij wordt geflankeerd door
Arrow Axworthy met Wim Hauber. Zanto (rechts met J. Vink) zal
een ronde later winnen te Mereveld. Yonker Hanover wordt 3e.
Zie foto hieronder.
Boven: Zanto (rechts met Jan Vink sr.) pakt met miniem verschil
de winst in de Nederlandse Spoorwegen-prijs op 17-4-1966,
voor Bruno (links). Yonker Hanover (3e) is rechts niet zichtbaar.
L'Espoir B (midden) wordt 4e.
Ruzie om een foto-album
Vink Jr. volgde het allemaal op de voet. Hij was altijd bij zijn vader, die zijn melkzaak inmiddels had verkocht. "Hij had wat geld gespaard en investeerde in huizen. Dat liep zo goed, dat er ook in grond werd gehandeld. In feite heeft hij altijd goed geboerd en daarnaast waren er de dravers, waar je in die tijd met wat geluk best geld mee kon verdienen." Jan Vink sr. raakte via de sport in contact met Jan Glimmerveen en de twee raakten bevriend. "Glimmerveen woonde om de hoek bij Duindigt op de buurtweg en daar was het altijd gezellig", herinnert Jan zich nog. "Zelfs toen Glimmerveen ruzie kreeg met trainer Bosveld. Inzet was een zoekgeraakt fotoalbum. De trainer bleef echter onverstoorbaar bij ons op visite komen en als Jan Glimmerveen er ook was, dan zat Frits in de achterkamer", grinnikt Jan, die Bosveld omschrijft als een hele vrolijke man. Een moppentapper eerste klas. Maar hij kreeg ook dikwijls een boete omdat hij zich niet aan de kledingvoorschriften hield. Het was in die periode erg streng. Een pikeur moest een witte broek en zwarte laarzen met bruine rand dragen. Bosveld droeg dan expres een gele broek."
Op de Franse toer (senior)
Er werden natuurlijk ook paarden gekocht. Jan Vink kon twee Franse dravers importeren genaamd Harley en Haon. Beiden waren jaargenoten van Hairos II en Harley had in Kairos ook dezelfde vader, maar helaas niet van dat niveau. "Mijn vader gunde Glimmerveen de eerste keuze. Hij koos Haon, maar wilde later toch ruilen en nam Harley. Ze waren vrienden dus mijn vader vond het best."
Harley kwam bij Jan van Dooyeweerd en bleek de beste van de twee. Op de boeiende site van het NDR-Archief vinden we beide
dravers terug. Harley won onder meer het Hilversums Winterkampioenschap en de Grote Kerstprijs van 1961. Maar ook Haon
deed het goed bij Bosveld. Glimmerveen had meer Franse paarden, waarvan Olivier B en de peperdure L'Espoir B de besten waren. Ze
koersten zelfs in Zweden, wat in die tijd bijzonder was. "Ik was pas 9 jaar oud en dan mocht ik samen met mijn ouders met
Jan Goedendorp mee op de vrachtwagen naar Malmö. Zanto en Olivier B liepen daar op uitnodiging."
Boven: de voshengst Haon (Fra) met F.A. Bosveld
op Duindigt 24 september 1961.
Boven: Harley (Fra) met Jan van Dooyweerd op Duindigt in 1961.
Zaken doen
Glimmerveen en Vink Sr. gingen samen in zaken. Ze kochten grond in Otterlo en werden projectontwikkelaar. Het bleek een gouden zet. Anno 2017 heeft Jan Vink nog altijd enkele garages in Otterlo in de verhuur. "Ik wilde eigenlijk dierenarts worden, maar ben na de Mavo van school gegaan om bij mijn vader te gaan werken. Hij was via een amateurrijder genaamd Dirk Verwoerd ook in de witte merken-handel gegaan. Dirk had een witte benzinepomp. Mijn vader was een rasondernemer, hij kocht in 1967 een winkel met twee bovenwoningen aan de Haagse Paul Krugerlaan en opende een witte slijterij. Ik reed er de bestellingen voor. Die zaak V & V hebben we nog steeds. Mijn jongste dochter Marjan runt hem. Precies dit jaar bestaat hij 50 jaar. We vonden het ook een mooi moment om de zaak te verkopen. Dat gaat in oktober gebeuren."
Thuisbasis Monster
De grond in Monster erfde Jan van zijn in 1991 op 79-jarige leeftijd overleden vader. En ook in het testament van zijn oom Geert
was Jan de enige erfgenaam. In Monster bezit Jan een aantal huizen en verpacht hij land aan kwekers. Jan woont met gezin in
een afgelegen tuindersvilla. Verscholen tussen de kassen en sloten. Het is de reden dat ik na afloop van ons gesprek huiswaarts
keer met een tas vol verse bloemkool aan mijn fietsstuur.
Excellent V
Vink heeft niet alleen de zaken van zijn vader voortgezet, maar ook de paardenpassie. "Het laatste fokprodukt van mijn vader
was Excellent V. Daar hadden we wat mee. De Ossian-zoon had een hele bijzondere steekloop. Hij won 21 keer en stond bij
Hugo Langeweg in training." Jan bouwde in de loop der jaren met meer trainers een goede band op. Vooral de jonge Duindigt-
trainers Bert Leeman en Rob van Toor hebben altijd paarden van hem in training gehad. Leeman had enige jaren ook zijn
trainingsstal bij Vink. Het strand bij Monster was de perfecte uitvalsbasis en voor snelwerk reden ze naar Duindigt. "Op
Duindigt heb ik nog steeds paarden bij Rob van Toor, een vakman en bovendien iemand die altijd voor mij klaar staat."
Op de Franse toer (junior)
Het
was Van Toor die Jan tipte over een Franse fokmerrie. Want of het nu door Harley en Haon is gekomen, Vink wilde ook weleens
profiteren van het hoge niveau van de sport in Frankrijk. De merrie was Evangeline. Zij was destijds door Jaap van Vliet gekocht en bij Bas Crebas in training gezet. Arnold Mollema had de merrie overgenomen en hij had er al een veulen van genaamd New
Creation. Die heeft het uiteindelijk tot 180.000 euro winsom gebracht en is nu een waardevolle fokmerrie. Vink kreeg
Evangeline in handen en liet haar dekken door de kampioen Buvetier d'Aunou. Dat leverde Quelle Evangeline op. Een naam die
overigens is bedacht door de Franse bond. "Deze merrie ging echter door een pees heen en werd fokmerrie. Evangeline werd
opnieuw gedekt, maar dat ging hopeloos mis. Het veulen lag verkeerd. Haar darmen lagen eruit. Het was helemaal mis. Mijn
dochter Denise was erbij. We waren in paniek en hebben snel een veearts gebeld, die de merrie heeft laten inslapen. Heel
traumatisch allemaal", vertelt Vink die toen niet besefte dat hem nog meer rampspoed zou bereiken.
Met Quelle Evangeline fokte Vink inmiddels meerdere Franse veulens, waarvan van Imoko de hengst Dutch Boy. Die verkocht
Jan aan een groepje liefhebbers rond Bert Leeman "Hij heeft bij Souloy gestaan, maar nu is Mario van Dooyeweerd met hem in de
weer." Vink wilde het nog een keer proberen en zocht in Frankrijk verder naar een bewezen merrie. "Via Bert Post kon ik een
bod uitbrengen op Holly des Jacques, een merrie met drie ton winsom en een 13-record. Ik heb haar in Frankrijk bij monsieur
Dumur gebracht. Dat is de Haras waar Imoko en Kiss me Coulounces ook staan en waar Timoko werd geboren. Bij Dumur bracht ze
haar eerste veulen van Défi d'Aunou. Die heette Tres Vite. Die was wel snel, maar werd helaas ziek. In 2009 werd Valentinette
geboren, maar die mankeerde wat aan haar bilspieren. Met haar ben ik verder gaan fokken. In 2012 werd van Imoko nog
Casimaka geboren, die het nu heel leuk doet bij Tom Kooyman. Met Valentinette moest ik in Nederland verder, omdat je in Frankrijk
niet mag fokken met merries onder de 5 jaar. Haar heb ik laten dekken door Flambeau des Pins. Hier in Monster staat Geisha, waarschijnlijk de enige Flambeau in ons land. Ze is een grote merrie die binnenkort naar Jeroen Engwerda gaat.
Met Holly des Jacquets had Jan helaas weinig geluk. De kapitale merrie overleed volkomen onverwacht aan een hartverlamming. "Dumur belde. Hij had haar in het land gevonden." Vink besloot met Valentinette verder te fokken. Recent werd haar veulen Haon geboren.
Ballantine V en Geert V
De laatste jaren heeft Vink zijn paarden ook in training bij Dion Tesselaar en bij Jeroen Engwerda. Bij de laatste staat zijn zelf gefokte Ballantine V, een snelle Love You-zoon, die momenteel weer terugkomt van een welverdiende rustperiode. Jan Vink fokte de hengst zelf uit Ursina Idzarda. Zijn behoefte om een topdraver te fokken wordt duidelijk uit de hengstenkeuze. Na Love You, liet hij de merrie dekken door Ganymède en werd Explosion V geboren. Daarna kwam uit een dekking van Imoko Geert V ter wereld. Vernoemd naar zijn favoriete oud-oom Geert. In de laatste weken van de draagtijd ging het echter opnieuw mis. "Het is ongelooflijk, maar bij Ursina gebeurde hetzelfde als eerder met Evangeline. Vanwege de ervaring met haar hadden we de drachtige merrie uit voorzorg
naar de faculteit in Utrecht gebracht. Ze belden me een dag later om te vertellen dat het hopeloos mis was. Weer een hoefje door
het geboortekanaal. Iets wat zelden voorkomt. Ze hebben de merrie nog in een coma gehouden en het veulen gered. Er is nog biest afgenomen, maar daarna was ze verloren. Geert V was dus een weesje, maar via de Universiteit kon ik een merrie krijgen." Dat was Silver Nora van Jan de Ridder. Ze werd de pleegmoeder van Geert V. "Mijn vriend Ton van de Haas heeft het veulen grootgebracht. Hij ging er tweemaal per nacht zijn bed voor uit. Silver Nora hebben we daarna laten dekken door Yeovani Boko. Achter de naam van het veulen Ivor staan de letters VH van Vink en Haas."
Maar soms komen de paarden ook vanzelf. "Een zoon van Ton belde mij onlangs op. Zijn vader lag in het ziekenhuis en de vraag
was of ik Ivor VH wilde ophalen. Er stond nog een vijfjarige bij genaamd Forever H. Een halfbroer van Cezar H, die was net
beleerd. Hij lijkt het toch ook wel aardig te gaan doen. Ik heb hem bij Tesselaar in training gegeven. Toch ook weer spannend."
Vorige week behaalde Geert V in Alkmaar met Wim van der Mespel zijn derde overwinning. "Met zo'n voorgeschiedenis zal je begrijpen dat wij zon zege vieren als een kampioenschap"; besluit Jan.
Boven: Jan Vink en zijn famile bij de huldiging te Wolvega
na een zege van hun Balantine V.
|
