De Familie Roggen

Zie Hieronder het Kerst-interview met Michel Roggen in het
Kerstnummer van 2016 van het weekblad Draf&Rensport.

door Henri van Voorn

Titel: "We slaan geen kortebaan over"


Voor Michel Roggen werd 2016 een bijzonder jaar. Hij en partner Karen Schagen wisten maar liefst tien kortebaandraverijen winnend af te sluiten. Dat betekende tien keer groot feest. Verdriet was er echter ook, want vader Harm Roggen overleed in 2016 op de gezegende leeftijd van 95 jaar.

Boven: Karen en Michel Roggen met Jagger Broline,
een van hun tien kortebaanwinnaars van het voorbije jaar.

De ontvangst is hartelijk deze koude novembermiddag bij Michel en Karen in het Groningse Noordwijk. We beginnen het gesprek met een terugblik op het ongekend succesvolle kortebaanseizoen 2016. Michel steekt direct van wal. "Ja, een geweldig seizoen. Het kon niet beter. Onze trainer Hans Bot werd kampioen bij de trainers, John de Leeuw werd opnieuw rijderskampioen en bij de eigenaren eindigden we als eerste en tweede."
Op dat moment roert Karen zich, want zij is de vrouw achter stal De Groninger en Michel de man achter stal De Groningers. Slechts een letter verschil, maar dankzij Barbert eindigde de stal van Karen bovenaan bij de eigenaren. Met Barbert noemen we gelijk de revelatie van het jaar. De ruin won maar liefst vijf kortebanen. Jagger Broline won er twee, terwijl King, Amiral d'Iverne en Femke Schermer voor de overige successen zorgden.
Michel weet als geen ander dat zijn overheersing op de kortebaan ook af en toe voor gefronste wenkbrauwen zorgt. "Ja, neem nu het maximum aantal starters op een kortebaan. Als eigenaar mag je met vier deelnemen, maar ik heb er veel meer. We zijn het seizoen met twaalf begonnen. Om te zorgen dat de paarden regelmatig kunnen starten hebben we er twee stallen van gemaakt, maar daarmee word ik wel op extra kosten gejaagd. Zie het kleine naamverschil tussen beide stallen maar als een protest tegen die situatie. Het is afgelopen jaar vaak voorgekomen dat ik gebeld werd met de vraag of ik nog een of meer paarden wilde aangeven. Dat gebeurde vooral in de weken waarin meerdere kortebanen werden gehouden. Als je met zoveel paarden deelneemt dan krijg je ook weer dat ze tegen elkaar loten. Ook dat levert weer commentaar op, terwijl we meestal in een rit kijken wie de sterkste is. Die gaat dan via de tweede rit verder. Eigenlijk gaat dus altijd ons beste paard door en daarmee verdedig je toch de kansen van het spelend publiek. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat onze paarden zich tegen elkaar stuk lopen en een ander er met de winst vandoor gaat. Het winnen van de kortebaan, daar gaat het mij om. Daarvoor doe je mee. Dat had ik ook toen ik als rijder deelnam aan Horecadraverijen. Ik stap op om te winnen en niet om veilig weer thuis te komen zoals ik anderen vaak hoor zeggen."

Inkopen
De kortebaners van De Groninger(s) wonnen dit jaar in totaal ruim 41 mille. De eigenaar geeft aan dat er bij zo'n bedrag in het seizoen geen geld bij hoeft, maar dat hij de paarden van oktober tot mei ook moet onderhouden. Bovendien moet er ieder jaar worden ingekocht om te blijven meedoen. Michel geeft aan hoe hij in de loop der jaren zijn weg heeft gevonden in het wereldje dat kortebaandraverijen heet. "Aad Pools maakte me enthousiast en via hem kocht ik Tubbe BE. Die Zweedse draver zou het helemaal moeten worden, maar behalve een overwinning in Schagen viel hij niet mee. Meer plezier beleefden we aan United Kievitshof Die viel in een koers op Duindigt zo tegen, dat de familie Gerrits hem helemaal zat was. "Ga jij er maar mee kortebanen" zeiden ze tegen me. Ik zette hem bij Aad Pools neer. Die zou voor ons met Tubbe BE naar de kortebaan in Bennebroek, maar toen ze paarden te kort kwamen belden ze of er nog eentje bij kon. Dat werd United Kievitshof. Hij zou mee om te proberen. Tubbe BE vloog er in het begin al uit en Karen en ik wilden eigenlijk naar huis. Toch bleven we en wat denk je? United Kievitshof wint gelijk de eerste kortebaan die hij liep. Hij had alles wat een kortebaner moet hebben. Ze moeten links en rechtsom kunnen draaien, kunnen versnellen en bovendien de hele middag rustig blijven. Verder leerde ik al snel, dat een goede rijder heel belangrijk is. Ik heb een tijd op John de Leeuw geaasd en op een gegeven moment hapte hij toe. John weet dat op de kortebaan elke meter telt. De samenwerking is perfect en John is nu al driemaal op rij kampioen geworden. Tegenwoordig is Rick Wester de tweede man en als leerling rijdt Finn Verkaik voor ons. Toen Barbert na al die zeges er meters bij kreeg is Finn hem gaan rijden. Je moet zo'n jongen clan ook vertrouwen geven. Dat is ook de reden dat ik niet zo snel verander. De laatste jaren zijn Hans Bot, Sjaak Snoek, Tom Kooyman en Jan van Dooyeweerd mijn trainers. Hans zit hier niet zo ver vandaan en daar rijd ik dus gemakkelijk even heen. Ik kan het prima met hem vinden. Hij is een realistische man."
Voor komend seizoen rekent met name Karen weer op Barbert, die echter nog maar € 1.000 verwijderd is van 5m extra handicap. Karen denkt dat hij het ook van achteren af kan, hoewel zij weet dat een draver als Selim bijvoorbeeld er een hekel aan had om altijd in de achtervolging te moeten.

Voor het nieuwe seizoen heeft Michel inmiddels een driejarige van de familie Gerrits gekocht, die het volgend jaar mag proberen. Verder kijkt Sjaak Snoek altijd uit naar nieuwe talenten en zijn er vaste contacten in Duitsland. Gedurende en aan het einde van ieder seizoen wordt er ook afscheid genomen van dravers. Michel verkoopt ze bij voorkeur naar België onder bet motto "dan kom ik ze hier ook niet meer tegen" en hij weet dat de paarden het daar goed hebben. Als ik vraag wie bepaalt welke kortebaners waar starten dan komt de practicus Roggen om de hoek kijken. Hij haalt een groot kartonnen bord tevoorschijn waarop al zijn paarden staan en alle kortebanen. Hij houdt vervolgens per koersdag bij wie de rijder was en wat er gepresteerd is. Zo bepaalt hij waar de volgende start zal zijn en wie de rijder wordt. Uiteraard overlegt hij met de trainers, maar gaandeweg voelt hij gedurende het seizoen wel aan hoe het verder moet gaan. Michel Roggen steekt niet onder stoelen of banken, dat hij de sfeer op onze koersbanen mist, maar zweert bij het feest rondom de kortebaandraverijen. Over zijn favoriete plaatsen hoeft hij niet lang na te denken. "Roden natuurlijk omdat het hier dichtbij is, maar verder is het in Beverwijk, Heemskerk, Santpoort en Purmerend ook schitterend. Daar staan de mensen vaak wel drie rijen dik. Ach, eigenlijk is het overal leuk, want de kortebaan valt overal in de plaatselijke feestweek en dan is de sfeer er al als wij komen."

Boven: De mensen achter Gouden Zweep-winnares Rythm and Speed
in 2004. V.l.n.r. fokker Harry Westerhuis, pikeur Ruud Pools en
de eigenaren, Stal De Groningers van Harm Roggen en
zijn twee zoons Michel en Harry.

Boven: Vader Harm Roggen werd 95 jaar. Hij kwam enkele jaren geleden
nog regelmatig op de koers. Hier staat hij met Hugo Langeweg jr.
en Henk Grift (midden) en speaker Hans Sinnige in Wolvega.

Markante man
Na de succesverhalen over de kortebaan breng ik het gesprek op vader Harm Roggen, die in september 2016 op 95-jarige leeftijd overleed. Een markante Groninger, die jaren geleden plotseling zijn veel jongere vrouw verloor. De wereld van 'ome Harm' stond op zijn kop. Michel en Karen zagen in dat Harm alleen in dat grote huis in Groningen geen optie was en namen hem mee naar Noordwijk. Een kleine verbouwing maakte dat er ruimte was om Harm liefdevol op te nemen. Naarmate hij ouder werd, ging het lopen moeilijker en moest er meer dan eens een bezoek aan het ziekenhuis worden afgelegd. De laatste jaren zat een bezoek aan de koersen er niet meer in. Wel volgde Harm thuis de kortebanen via het Twitteraccount van de gebroeders Hilgersom. Uiteindelijk is Harm in september overleden. Michel bracht het in Wolvega tijdens een koers ter nagedachtenis van Harm mooi onder woorden. "Het is goed zo", waarmee hij stilletjes aangaf dat oud worden mooi is, maar oud zijn niet altijd meevalt. Persoonlijk kende ik Harm meer dan een halve eeuw van de koers en van Cafe Bolhuis van mijn opa en oom. Harm kwam er evenals zijn vele broers. De familie Roggen was daar in de jaren zestig/zeventig van de vorige eeuw prominent aanwezig. De Roggens kwamen bij cafe Bolhuis in soorten en maten. Van de rijzige Harm tot klein Wiegertje en van "de kikker" tot "Boone". Vele van Harm zijn broers hadden een bijnaam in die tijd. in doorsnee waren het mensen die door de week hard werkten en in het weekend naar de koers gingen. Zo af en toe mochten zij graag de bloemetjes buiten zetten. Michel geeft aan hoe omvangrijk zijn familie is. "Bij mijn vader thuis waren ze met achttien kinderen en dan zijn er ook nog drie bij of na de geboorte overleden. Bij mijn moeder thuis waren ze trouwens ook met acht kinderen."
Het kan haast niet anders dan dat Harm Roggen van huis uit heeft leren overleven en dat daar de basis heeft gelegen van zijn succesvolle oud-ijzer en metaalhandel. In de drafsport opereerden naast Harm ook zijn broers Atje en Marinus. Ook zij konden zich dankzij succesvolle bedrijven dravers veroorloven. Marinus schreef van dit drietal als eerste geschiedenis, want zijn Paranoh won met Klaas Woudstra de Derby. Harm Roggen fokte in de jaren zeventig de Nimble dravers. Ik kan me een koers herinneren waarin zijn Michel Nimble het met Jan Wagenaar moest opnemen tegen Marinus zijn Mary Nimble met Hennie Grift. Zulke duels waren dagenlang het gesprek van de dag in de kroegen. Harm kon trouwens juichen, want zijn Michel Nimble won.

Michel Roggen heeft alleen maar goede herinneringen aan zijn jeugd. "Een beter mens dan mijn moeder was er niet. Mijn vader zorgde ervoor dat hij de kost verdiende en dat alles bij ons thuis eigenlijk kon. Ze brachten ons ook bij dat als je met een tientje naar de kermis ging en je het geld op had gemaakt, dat je dan niet voor een tweede keer hoefde aan te kloppen. Er waren dus grenzen. Verder leerden we van jongs af aan geld verdienen. Zo verdiende ik met een krantenwijk al snel meer dan het zakgeld dat ik kreeg. Ook haalden we net als vader al vroeg metalen, lood en zink op dat we dan tegen betaling inleverden. Naast de ijzerhandel was mijn vader gaandeweg actief geworden in het onroerend goed en daar rolden mijn broer Harry en ik later ook in. We waren praktijkmensen die op 16-jarige leeftijd van school gingen om in de handel te gaan. We kochten veel panden via veilingen en knapten die dan op. Onze moeder schrok vaak als ze zag wat voor bouwvallen we gekocht hadden. Zij kon niet tegen die troep, maar wij wisten er weer wat moois van te maken. We verhuren tegenwoordig naast huizen en kamers ook cafés. Verder hebben we nog speelautomaten. Dat was meer een idee van mijn broer. Hij speelde vroeger graag op die gokkasten maar kwam er op tijd achter dat je ze beter zelf kunt exploiteren."

De Roggens hebben zichtbaar iets met onroerend goed. Daarbij staan perfectie en goed onderhoud hoog in het vaandel. Zo is het bij Michel zijn riante woning in Noordwijk en zo is het ook bij broer Harry, die een verpauperd pand in het Groningse Haren (u weet wel, van dat feestje) van de sloop wist te redden en het omtoverde tot een prachtig woonhuis met dito bijgebouwen. Bij vader Harm Roggen was het niet anders. Hij liet aan de Verlengde Hereweg in Groningen een groot landhuis bouwen. Die weg is zo ongeveer de oude toegangspoort vanuit het zuiden naar de stad Groningen. De weg en achterliggende straten staan bekend als de goudkust van Groningen. Kortom, een plek waar iedereen wil wonen, maar waar voor weinigen plaats is. Michel vertelt lachend een paar bijzonderheden over Harm zijn bijzondere huis. "Hij kon de grond kopen van wijlen Sjoerd Kooistra (groot horecaondernemer HvV). Sjoerd was kennelijk toen niet in staat om er zelf te gaan bouwen. Later heeft hij overigens het kolossale pand ernaast gekocht. Mijn vader moest voor de bouw de huisarchitect van Kooistra inschakelen. Harm was trots op zijn huis met riante tuin. Meer dan ooit zei hij "niet slecht toch voor een ijzerboer."

Nadat vader bij ons was komen wonen moest het huis verkocht worden. Huizen in die prijsklasse waren tijdens de crisis moeilijk verkoopbaar, maar we hadden geluk. Voetballer Arjen Robben wilde het graag hebben om er na zijn voetbalcarrière te gaan wonen." Nog altijd is trouwens in nevelen gehuld of Arjen er zo gaat wonen of dat hij het landhuis afbreekt om nieuw te gaan bouwen op het terrein van maar liefst 3.500 vierkante meter.

De Groningers
Via vader Harm rolde Michel in de drafsport. Hij ging vroeger al af en toe mee naar de koers en kocht op een gegeven moment tegen alle wijze raad van Harm in de draver Flamenco. Die wist bij Arend de Wrede direct te winnen. Harm werd toen ook enthousiast en dat werd de aanzet van een hele mooi periode met grote successen. Onder de naam stal De Groningers waren ze in binnen- en buitenland succesvol. Toppers waren Sweepstakes winnaar Nepal Dan Boko, de Duitse Derby winnaar Lotis Photo, de Gouden Zweep winnaars Magic Rider en Rhythm and Speed, en Shellcracker. De laatste stond bij Peter Strooper en dat was Harm zijn favoriete trainer. Na menig succes van Peter zong Harm het hoogste lied. Foto's in zijn bureau en de gangen en naamplaatjes van alle winnaars in de stal herinneren aan mooie tijden. Karen was destijds succesvol als amatrice. Zij heeft haar vergunning nog steeds, maar na haar winst in de Gouden Swipe met Co Swagerman reed ze niet meer. Misschien ooit nog een keer met een van de eigen paarden.

Boven: Peter Strooper was altijd de favoriete trainer en rijder
van Harm Roggen, rechts met de beker. Peter won voor de
Groningers ondermeer de Duitse Derby in 2007 met Lotis Photo.

Boven: Peter heeft in Groningen gewonnen met een paard van
de Groningers (de familie Roggen). Ze staan hier om hem heen,
met geheel links Hennie Grift.

Boven: Peter en Hennie hebben de grootste lol
en de Groningers lachen mee.

Liever kortebanen
De grote successen van stal de Groningers op de langebaan behoren tot het verleden. Je ziet de Roggens er niet zoveel meer. Wat zou het mooi zijn als er eens een familie Roggen reunie op de Groninger drafbaan zou worden gehouden. Dat moet op zijn minst een goedgevulde tribune opleveren vol mooie verhalen uit het verleden. Michel zal het vermoedelijk niet organiseren. Eerder legde ik hem de vraag voor of het niet tijd wordt voor een tweede kortebaan in Noord-Nederland. "Dat zou op zich mooi zijn, maar daar komt nogal wat bij kijken en het kost ook veel geld. Ik ben niet zo van het organiseren. Ik betaal de trainers, zodat die paarden aan de start kunnen brengen. Dat is mijn bijdrage".

Ook komend seizoen zal Michel weer actief zijn. Hij zal alle 29 geplande kortebanen bezoeken en verheugt zich op de kortebaan in het Haagse Zuiderpark, die op een zondag geprogrammeerd staat. Verder zijn Karen en hij van plan om af en toe met vakantie te gaan. Dat is er de laatste jaren door de verzorging van Harm niet van gekomen. Ze zouden graag weer een keer gaan cruisen. Verder slokken de vier kinderen hun aandacht op. Zo verdwijnt Karen gaandeweg de middag met hun jongste dochter om haar met de pony per trailer naar de manege te brengen.

Als ik Michel naar het jaar 2017 vraag dan is hij niet veeleisend. "Nee hoor, gewoon lekker zo doorgaan. De kortebaan blijft het belangrijkste, maar ik blijf ook op de langebaan actief. Ik fok nog altijd met Victory As. Peter Strooper voorspelde me dat het een super-fokmerrie zou worden, maar daar lijkt het nog niet op. Ik heb haar eerst vier keer laten dekken door onze eigen Com Karat, maar daarvan heeft alleen Moni Maker het redelijk gedaan. Nu heb ik twee nakomelingen van Timoko. Dat is een paard waarvoor ik veel bewondering heb. Er staat er nu eentje bij Hans Bot en die is er tevreden over. De jongste is ook van Timoko. Echt een beer van een paard en zij staat nog bij de Flevofarm. Verder koersen we hier nog met Femke Schermer en Fuggedaboutit. Bij Henk Grift staat de Fransman Amazing. Die won in januari in Cagnes sur Mer een eerste prijs van tien mille, maar daarna ging het minder."

Hoewel Michel Roggen inmiddels 50 jaar oud is, is het leven er bepaald nog niet uit. Lekker doorgaan met werken en 29 keer per jaar met vrienden naar de kortebaan voor een feestje. Kortom: hij draagt de naam Roggen met ere.

Rouwcirculaire Harm Roggen