|
In het vakblad Draf&Rensport hebben in 2013 regelmatig beschrijvingen gestaan over drafsportmensen uit bepaalde dorpen, steden of regio's. Uit amusant, promotioneel, nostalgisch en/of historisch oogpunt nemen wij deze leuke artikelen op.
Onderstaande artikel werd gepubliceerd in nr. 25 n.a.v. de dorpendag op Alkmaar d.d. 24 juni 2013.
Boven: Warmenhuizen ligt aan het Noord-Hollands Kanaal,
tussen Alkmaar en Schagen, ter hoogte van Schoorl.
Titel: Pleisterplaats voor drafsportliefhebbers
door Ruud Stoop
Warmenhuizen neemt in de reeks dorpendagen op de drafbaan van Alkmaar het
stokje over van Akersloot en net als dat plaatsje aan het Alkmaardermeer heeft ook
Warmenhuizen een warme band met de drafsport. Niet voor niets hebben dorpsgenoten als John Dekker en Mart Blankendaal mede hun nek uitgestoken om deze
dag tot een groot succes te maken.
Graaf Adolf
Dat Warmenhuizen tot tweede etappe is
gekozen van deze dorpenomloop is
niet zo vreemd. Ook hier kent de drafsport
een rijke historie. Het dorp was ooit - maar
wie weet dat nog? - een pleisterplaats voor
de kortebaanbezoekers. Maar nog veel
eerder - lang voordat wielrenner Steven
Rooks de plaats met het bolletjescafe
inkleurde - ook al in Parijs aanwezig. In
1878 nam het beroemde paard Graaf Adolf
van eigenaar Gerard van Sevenhuijsen
(schoonzoon van ene H. Blom) deel aan een
prestigieuze draverij in de metropool.
Het is nu niet meer voor te stellen, maar de
paarden werden destijds - zelfs twee dagen
achter elkaar, een keer met kar en een keer
zonder kar - in promenade voorgesteld op
de Champs Elysees. En dat was nog
voorafgaande aan de echte koers!
In 1876 won de Warmenhuizer draver al
een prestigieuze kortebaan ter ere van bet
`Nederlandsch Landhuishoudkundig
Congres'. Graaf Adolf was in die jaren een
van de meest succesvolle paarden in ons
land en zegevierde ruim vijftig keer, onder
meer in Schagen. Hij won ook als afgevaardigde van onze provincie destijds een hoog
aangeschreven landelijke draverij. In die
tijd was trouwens ook ene Pattie van 'den
Heer Dirk Pronk uit Warmenhuizen' een
succesvol draver.
(Wilt u meer weten over de uitnodigingsdraverijen te Parijs: Click HtmlHistDiversen/GoudenZweep.htm)
Boven: GRAAF ADOLF,
schilderij uit 1876.
Deze Friese harddraver,
geboren rond 1860, was in eigendom van
Warmenhuizer
Gerard van Sevenhuijsen.
Winnaar van vele
gouden zwepen en
beroemd in
heel Noord-Nederland.
Plaatselijke trots
Maar ook meer recent had men in
Warmenhuizen geweldige cracks. Zo had
Piet Groot uitstekende paarden als Wilhelm
S en Rezatonka die beide in training
stonden bij Cees Hetteling, overigens ook
de man die in Groenveld mede-organisatoren John Dekker en Mart Blankendaal de
eerste kneepjes van het vak leerde.
Wilhelm S, opgegroeid bij de familie
Stekelbos uit De Rijp, won in zijn loopbaan
liefst veertien keer en dat is een aantal waar
een doorsnee draver niet aan toe komt. Het
paard won zelfs meerdere keren op rij - vijf
maal - op de baan van het Limburgse
Schaesberg, de plek die we later zouden
kennen als de Pinkpop-locatie.
Van Rezatonka (gefokt en aanvankelijk ook gereden door Jaap Huiberts uit Kwadijk en
later veelal gestuurd door Hetteling zelf)
zijn de duels met de legendarische Poetje
Patje nog niet vergeten. De ruin wist liefst
achttien keer te winnen en deed dat vaak
tegen sterke tegenstanders. Ook een paard
voor Warmenhuizen om trots op te zijn.
Boven: Rezatonka en Cees Hetteling op het gras van Duindigt
na een overwinning op 27 juli 1983.
De ruin was in bezit van een vriendengroepje,
waarbij de Tuitjenhorners Jan Burger en Kees Boekel
en de Warmerhuizer Piet Groot.
Stal Liefhebber
Stal Liefhebber is een initiatief van de
slagersfamilie Ruiter. Zij kenden veel
succes met hun Walita Spencer (ook een
crack op de kortebaan met onder meer een
zege in Purmerend) en meer recent Lonely
Speed, door Stal Liefhebber zelf gefokt uit
de al genoemde Walita Spencer. De eigenaren vernoemden ook Walita - een dochter
van hun Invisible Speed - naar die merrie.
En ook deze Walita was een dankbaar
koerspaard. Ze maakte bij Caroline Aalbers
zelfs een sterke rentree nadat ze eerst een
jaartje in bet land had gestaan.
Overigens toonde Lonely Speed in het
verleden aan dat de naam 'Stal Liefhebber'
volkomen terecht is gekozen.
Al op jeugdige leeftijd werd er immers voor
het leven van het hengstje gevreesd, toen
hij bij een onschuldige stoeipartij in het
land een onderbeen dermate blesseerde dat
hij eigenlijk uit zijn lijden verlost moest
worden, een goede draver zou er immers
nooit meer uit voortkomen, zo leek het.
Daar wilden de eigenaren echter niks van
weten en het paard kreeg een langdurige,
intensieve en kostbare behandeling in de
dierenkliniek te Utrecht. Met succes.
Maar een jaar later dreigde het opnieuw
mis te gaan, toen Lonely Speed een zwaar
virus onder de leden kreeg. Ook daarvan
herstelde hij en bij onder meer toptrainers
als Peter Strooper en Hugo Langeweg
werkte hij alsnog aan een mooie erelijst.
Uiteindelijk zou hij als dank voor het
geduld negentien overwinningen behalen.
Stal Liefhebber is anno 2013 nog altijd
actief binnen de sport.
Vriendenclubs
Trotting Alkmaar was een eigenarengroep
waarin meerdere leden uit Warmenhuizen
actief waren. Thomas Groot, Dave Pronk,
Adri Ooievaar, Karin de Geus en John Dekker maakten er deel van uit. En met
succes, want ze hadden in Alkmaar een
seriewinnaar met Gijsbert R en ook hun
eerste paard Expression heeft het verdienstelijk gedaan.
Stal Trotting Alkmaar was destijds een
initiatief van Mark van Hooren, zoon van
vishandelaar Willem van Hooren uit
Alkmaar. Door een grote groep mensen
rond zich te verzamelen - inclusief trainer
Cees Hetteling en pikeur John Dekker - beleefde men lange tijd plezier aan een paard
als Gijsbert R. De inkomsten van dat paard
zorgde er voor dat het biertje om een
nieuwe zege te vieren uit de kas kon worden
betaald. Ook konden er uitstapjes van
worden bekostigd, zoals het in de jaren
negentig van de vorige eeuw vermaarde
Country & Westernfeest van wijlen Henk
Geels. Gijsbert R won in 1991 zelfs de eerste
tweejarigenkoers van het jaar in Alkmaar
en zegevierde in zijn gehele loopbaan tien
maal. Momenteel zijn diverse
'Warmetuuters' verenigd in de Vrienden
van Wijk aan Zee, een grote groep liefhebbers die zich vooral op de kortebaan
richten. Mats Ligthart en Piet van Kleef
hebben samen een aandeel in Videx SR, een
sprinter van niveau die vorig jaar winnaar
werd van de kortebaan van Wognum, maar
ook op de populaire grasbanen van
Duindigt en Hilversum wist te winnen. Lid
worden van de vriendengroep kan voor een
variabel bedrag per maand, zo kan men al
een aandeel van vijf procent in een paard
nemen. Op die manier haalde men goede
paarden als Expo Buitenzorg en kortebaancracks als Lino Hawai, Lord Mercedes en
German Diabolo binnen. Omdat Videx SR
werd 'ontdekt' en aanbevolen door
John Dekker, staat het paard in training bij
Caroline Aalbers. Die traint voor dezelfde
eigenarengroep ook Zalvador Spendic.
Dorpsgenoot Jos Ligthart was in het
verleden eigenaar van Vedette Hanover. Dit
paard, dat drie koersen in zijn loopbaan
wist te winnen, werd eveneens gereden
door Cees Hetteling. Laatstgenoemde zou
er later nog de goede Diane Hanover mee
fokken.
Boven: Gijsbert R met Karin Hetteling in actie te Nootdorp
op 14 december 1994.
Mart Blankendaal
Mart Blankendaal behoort al langere tijd tot
de betere amateurrijders in ons land en zou
in 2003 zelfs nationaal kampioen worden
bij de liefhebbers. Tot zijn steeds langer
wordende erelijst behoren mooie zeges als
die met Key H in het amateurkampioenschap van Duindigt. Andere paarden die
veel door hem naar winst werden gestuurd
waren Macabre Meadow en Max Wielinga.
"Door Macabre Meadow ben ik eigenlijk
voor de sport behouden gebleven. Die werd
vaak gereden door amatrice Marleen
Karssen, maar nadat die zwanger werd,
mocht ik hem rijden. Daarvoor koerste ik
een poosje vrijwel alleen met mijn eigen
Let's Go L en dan is een vergunning
aanhouden een dure sport." Let's Go L was
overigens wel een prima haververdiener.
Blankendaal leerde het rijden bij streekgenoot Cees Hetteling en boekte zijn eerste
zege destijds bij toeval. "Ik moest de zieke Cees vervangen achter Yurgo del Sol. Ik
reed in een pak van Frans Gorter, had de
helm op van Gerrit Bosschieter en kreeg de
zweep van weer iemand anders." De zege
leverde hem ook nog een kratje bier op van
Dion Tesselaar, toen nog wonende in het
naburige Tuitjenhorn. "Die geloofde niet
dat ik had gereden, dus daar heb ik maar
een weddenschap van gemaakt." Blankendaal verliet de drafsport als
professional op het moment dat broer Thijs
hem vroeg in de slagerij te komen werken.
Daar hoefde hij niet lang over na te denken,
want de drafsport was (en is) allerminst een
vetpot. "Als ik vroeger naar de kermis in
Warmenhuizen wilde, moest ik vakantie
nemen en dan eerst een weekje op het land
werken om een kermiscentje te verdienen."
Boven: Mart Blankendaal is een van onze top-amateurs.
John Dekker
John Dekker is al sinds jaar en dag een
vaste waarde op de baan van Alkmaar. Hij
werd net als plaatsgenoot Martin Blankendaal al eens nationaal kampioen,
maar dan op de kortebaan. Dat geeft al aan
dat hij van alle markten thuis is. En
bovendien kundig, want mede door zijn
rijden werd de merrie Zilver Sycamore in
2012 het meest succesvolle paard in
Alkmaar. "Ik speel er een thuiswedstrijd,
ken er de meeste paarden en weet hoe mijn
tegenstanders rijden. Daar kan ik mijn
voordeel mee doen."
De ooit nog als wielertalent - hoe kan het
anders in Warmenhuizen - door het leven
gaande Dekker leerde het vak bij mensen
als Aad Pools en Cees Hetteling, maar koos
later toch voor een loopbaan als gastrijder.
Hoewel hij in 1996 nog wel een aanbieding
uit Duitsland kreeg. "Met dank aan mijn
collega's kan ik me vrijmaken om doordeweeks kortebanen te rijden en op deze
manier bevalt het me uitstekend." In eigen
land reed Dekker inmiddels zo'n tweehonderd winnaars.
Boven: John Dekker.
|
