Drafsport-dorpen:
Stompwijk

Het is gebleken dat dorpen, waar gedurende lange tijd lange- of kortebaan-wedstrijden zijn gehouden, vaak bolwerken van draver-eigenaren en -fokkers werden. Voorbeelden daarvan zijn Groningen, Wolvega, Nootdorp, Santpoort, Heemskerk, de bollenstreek en ga zo maar door. Ook het Zuid-Hollandse Stompwijk heeft zijn steentje bijgedragen, zoals als blijkt uit enkele hoofdstukken in de twee door de kortebaanvereniging "Nooit Gedacht" uitgeven Jubileumboeken. Deze hoofdstukken hebben we hieronder opgenomen.

Titel: HARDDRAVERS FOKKEN IN STOMPWIJK
(uit het Jubileumboek "75 jaar Nooit Gedacht")
Sinds mensenheugenis zijn er in Stompwijk harddravers gefokt. Als we teruggaan tot aan de eeuwwisseling en zelfs nog daarvoor, vinden we in oude boeken namen van harddravers, die eigendom waren van Stompwijkers. Zoals de bruine ruin Premier eigendom van de heer J.P. Mooiman uit Stompwijk, die op 21 september 1891 in Medemblik op de jaarlijkse kortebaandraverij de 4e prijs won.
Op de lijst van Stompwijkse winnaars in de eerste 75 jaren (1909 - 1984) van haar bestaan, treffen we in de morgendraverij de namen van Jaap van Santen (boerderij Scheria) en Jan Kerkvliet aan, maar dat waren waarschijnlijk geen geregistreerde dravers. Wel is het zeker dat de heer Jan Kerkvliet in de dertiger jaren fokker en eigenaar was van de goede draversmerrie Baronesse Hollo.

BARONESSE HOLLO, record 1.25,8
br.m. v. Wahnfried 1.30,6 (O.Dr.) u. Hollo 1.33 (O.Dr.)
in 1934 gefokt door de Stompwijker Jan Kerkvliet.
Baronesse Hollo was een goed koerspaard en een goede fokmerrie.
Ze werd in 1937 Kampioene der Ned. Paarden, als 3-jarige!
Als fokmerrie bracht ze o.a. Nike van Hollo, Peter Spencer (dekh.),
Sir Hollo, Vanity Hanover en Wordly Hanover.

De heer M. Lexmond bezat Hollandia en Officier. Van de Stompwijkers die harddravers fokten komen we in de jaren 20 bij de heer Gerrit Olsthoorn (bestuurslid van 1928 tot 1944). Vooral de ingevoerde Amerikaanse merrie Diablesse, waarvan hij eigenaar was, was als fokmerrrie succesvol. Uit de paring met de hengst Bretteur schonk de merrie in 1930 het leven een hengstveulen dat de naam Xiphias kreeg, die kreeg in Stompwijk later nog een belangrijke taak te vervullen, maar daar zullen we even verder wat uitgebreider op ingaan.
Om alle harddravers de revue te laten passeren is wat eentonig. Enkele van de bekendste willen we de lezers toch niet onthouden. Hoewel niet gefokt in Stompwijk beginnen we met Varia van ome Arie Janson, de melkboer, Juno Vita en Madame B van de heer Jan v.d. Bosch Lzn. Lukie B van voorzitter Cors v.d.Bosch, uit de zeventiger jaren. Op de boerderij van de heer Arie Spruit, bracht de merrie Nora een hele serie acceptabele dravers, we denken aan Wirna O, Arnoldus, David O II, Zaita Hanover enz.

Boven: David O II met witte kap (A. Heskes) wint op Duindigt,
voor Brero Harvester (nr.6 links) en Dandy H (nr.3)
de Grote Beer-prijs d.d. 23-10-1965.

Boven: Arnoldus (Jaap Olsthoorn) leidt en zal hier de Franz Lehar-prijs
op Duindigt winnen d.d. 24-7-1965, dan volgt Cita du Maire W (2e),
Ypsilon (3e), X van Paula BH (uitg) en de rest.

Quichotte
Voor de heer Cees de Jong en ome Jantje Olsthoorn was Quichotte het paard dat harddravers voortbracht, die de haver wel verdienden, zoals Emma Quichotte en Frieda O.
Ons bestuurslid Teun v.d.Akker was fokker van Intrepid Girl, Martina Norma en Lotje van Double.

Boven: Neelijan en Wim van der Pijl op het gras van Duindigt
d.d. 24 maart 1976, na een overwinning. Ze was gefokt in 1972
door de Stompwijker Maarten de Haan en zegevierde o.a.
in het Super Trio van 19-9-1976.

Wat minder ver in het verleden kwam bij de heer Maarten de Haan de beste Neelijan ter wereld. Neelijan was in haar carriere als koerspaard eigendom van de Stompwijker de heer Jac. Vurens.

Overdevest
Plaatselijk aannemer de heer Cees Overdevest en alweer de heer Maarten de Haan fokten uit Lotje van Double de hengst Uresco Double. En vooral in 1983 was Uresco niet voor de poes want hij streed vrijwel steeds op het voorste plan.
Zo blijkt dat Stompwijk in de fokkerij haar steentje voor het Nederlandse draversbestand zeker heeft bijgedragen.

Boven: Uresco Double en Wim van Buytene op weg naar de baan.
Duindigt, begin jaren tachtig. De ruin was gefokt door Cees Overdevest
en Maarten de Haan

David O
Toch willen we het nog even hebben over de in 1930 geboren hengst Xiphias van de heer Gerrit Olsthoorn. In 1936 bracht de roodschimmel merrie Victoria J.A. eigendom van de heer Cees Olsthoorn van bovengenoemde hengst een roodschimmel hengstveulen. En de jonge hengst kreeg de naam David O, de al wat oudere Stompwijkers zullen het zich ongetwijfeld nog wel herinneren, want David O groeide uit tot een voortreffelijk harddraver in die tijd. In een geanimeerd gesprek met zijn berijder de heer Jaap Olsthoorn stak hij zijn bewondering voor David O niet onder stoelen of banken. Het is jammer dat David O op zijn best was in de oorlogstijd, want de koersen werden in die tijd nog al eens onderbroken. Hij was een echte stayer die op de afstand niet stuk was te krijgen. Ingedeeld in de A-klasse, als gevolg van zijn verrichtingen moest David O veelal in internationale koersen met veel buitenlandse paarden zijn haver verdienen. Door gebrek aan vervoer moest David O menig keer van Stompwijk naar Duindigt en weer terug lopen. Jaap vertelde dat in zijn goede jaren weleens een bod van Hfl. 100.000 op David O is gedaan, maar geen haar op hun hoofd dacht er over om dat de trots van de boerderij aan te doen. Hij was in die tijd erg populair, iedereen kende hem; ook de P.T.T.: het gebeurde eens dat een fan van hem een ansichtkaart naar de familie Olsthoorn stuurde, met als adres: "Aan David O, Stompwijk" en dat was voor de postloper geen probleem.

Boven: Xiphias met C. Vergay koerst hier te Drachten in 1937.
Links is X B met P.Dj. Bolt te zien.
Xiphias werd gefokt door Stompwijker Gerrit Olsthoorn en
is de vader van de Stompwijkse crack David O,
die we hieronder zien.

Boven: David O behaalt de zege, gereden door Jaap Olsthoorn,
op Duindigt d.d. 27-4-1941, voor Cecilia W en Doctor Scott.

Boven: David O wint met Jaap Olsthoorn op Duindigt in 1943.

Tenslotte
Het paard wordt veelal een van de mooiste dieren van de schepping genoemd. Onderling hebben de edele viervoeters ieder hun eigen bekoring. Eén daarvan was David O. Hij nam in de harten van de Stompwijkers een aparte plaats in.

25 jaar later (in 2009) schreef men het volgende:

Titel:STOMPWIJK EN HUN HARDDRAVERS
(uit het Jubileumboek "100 jaar harddraverij en kermis in Stompwijk")

Inleiding
Van oudsher hebben veel Stompwijkers belangstelling voor harddravers. Een voor de hand liggende verklaring hiervoor is dat Stompwijk een agrarisch dorp was, waar paarden werden gebruikt voor het werk op en rond de boerderij. Het wekelijkse bezoek aan de markt in Leiden hoort bij dit leven. Volgens oude verhalen wordt er op de terugweg uit Leiden op het scherpst van de snede gestreden wie als eerste in Stompwijk terugkeert. Op de lijst van winnaars van de ochtenddraverijen komen we bekende Stompwijkse namen tegen, zoals Jaap van Santen (boerderij Scheria), Frans Verver en Willem Hoogeveen. De paarden waarmee zij reden, waren geen officieel geregistreerde harddravers. Later verandert dat. Zo bezat Jan Kerkvliet in de jaren rond 1930 een goede draver Baronesse Hollo. De heer M. Lexmond bezat Hollandia en Officier (een zoon van Rosa, die in 1918 met Frans Verver de ochtenddraverij won). Een bekende harddraver is ook Varia in eigendom van ome Arie Janson, de melkboer. Op de schuur van Piet Janson jr. aan de Dr. van Noortstraat staat nog steeds de naam Varia.
In 1936 wordt bij Cees Olsthoorn een roodschimmel hengstveulen geboren, David O. Een voor zijn tijd voortreffelijke harddraver. In Stompwijk worden verder bekende dravers als Wirna O, Arnoldus, David O II en Zaita Hanover gefokt.
Ander bekende fokkers van harddravers zijn de oud-voorzitter Cors van den Bosch, oud-bestuurslid Cees de Jong en ome Jan Olsthoorn, oud-bestuurslid Teun van den Akker en Maarten den Haan. Bij Sjaak van Rijn in de Meeslouwerpolder wordt de niet-onverdienstelijke Spooky geboren. Spooky loopt een record van 1.18.7 en behaalt 20 overwinningen en een winsom van € 31.107.
Jan Loose (Oostvlietweg) heeft de bekende Handy Mac. Deze wint met Manus Bouwhuis in 1970 nog de kortebanen van Hoorn en 't Zandt. In Stompwijk (1973) komt Handy Mac met Manus bij de laatste vier. Bijna had hij voor de tweede keer een Stompwijker de middagdraverij gewonnen.
We hebben een aantal (oud-) eigenaren bezocht en met hen gesproken over hun paarden. Aan de hand van vele foto's raken ze niet uitgesproken over hun hobby. De meeste interviews duren dan ook veel langer dan we vooraf hadden gepland. Maar we moeten toegeven dat bet de moeite waard was. Wat een enthousiaste verhalen!

Boven: Spooky (R. van Stam) wint hier de Oosterbeek-prijs
op 22-7-1983 voor Teetje Ossewaard en Udo Boy.
Spooky werd geboren bij Sjaak van Rijn in de Meeslouwerpolder.

Boven: Handy Mac met Manus Bouwhuis.
De hengst zegevierde in het Criterium der 3-jarigen en
won kortebanen in Hoorn en 't Zandt voor eigenaar Jan Loose.

Ooit won hij zelf een koers:
Cees Overdevest (1927)
De liefde voor paarden begint bij Cees Overdevest in zijn geboortedorp Zoeterwoude. Als kleine jongen is hij niet bij de paarden weg te slaan. Zodra hij de school uitkomt, holt de kleine Cees weg om het paard van de melkboer uit het land te halen. Zijn vader vindt dat paardengedoe maar niets en probeert Cees er van weg te houden. Tevergeefs zou later blijken, want als je eenmaal met het paardenvirus bent besmet, laat je dat kennelijk nooit meer los.
Het zal toch nog tot 1973 duren voordat Cees zijn eerste harddraver koopt. De reden dat het zo lang heeft geduurd, is heel simpel. Harddravers kosten veel tijd en het aannemingsbedrijf gaat voor. Zij eerste draver is Ongeduld. Dit is echter geen goede draver. Hierna fokt hij samen met Maarten den Haan Uresco Double, die in 1979 volledig in zijn bezit komt. Achteraf is dat zijn meest succesvolle aankoop. Uresco loopt een record van 1.18.2 en Wim van Buytene wint met hem 18 koersen. Hij behaalt een voor die tijd mooie winsom van iets meer dan € 34.000. Uresco Double start in 1983 op de Stompwijkse kortebaan. Voor kortebanen blijkt Uresco echter geen aanleg te hebben en hij verliest in de eerste omloop. Na Uresco Double volgen nog enkele dravers, zoals Dustin Morgan, Flits Lucswolle (vijf overwinningen, record 1.18.1, winsom € 8.667), Igor Windspiel (twee overwinningen, record 1.19.5, winsom € 1.997) en Yswind (12 overwinningen, record 1.17.3, winsom € 16.130).

Boven: Uresco Double loopt op de grasbaan van Stompwijk
met pikeur Wim van Buytene.

Beker
In 1987 beleeft Cees een sportief hoogtepunt. In Nootdorp is hij gelegenheidsrijder in een koers voor eigenaren van harddravers. Met You Winn Boszorg neemt Cees vanaf de start de leiding en staat deze niet meer af. Hij behoort daarmee tot een van de weinige Stompwijkers die ooit een officiele draverij hebben gewonnen. Bij de huldiging ontvangt hij een enorme beker die hij ons na zoveel jaren nog steeds met veel trots laat zien.

Boven: Cees Overdevest toont zijn beker.

Ook op het bestuurlijke vlak is Cees actief. Van 1969 tot 1991 maakt hij deel uit van het bestuur van Nooit Gedacht. Vooral zijn technische kennis als aannemer komt in die functie goed van pas. Met veel plezier denkt hij nog aan die periode terug. Het was een echte vriendenclub en de borrels na afloop smaakten goed.
In plaats van harddravers heeft Cees tegenwoordig een rijpaard. Regelmatig spant hij dit paard in voor een plezierritje in de omgeving. Zijn vrouw en kinderen doet hij er geen plezier mee, maar tot zijn grote vreugde is zijn kleindochter net zo bezeten van paarden als opa. Samen verzorgen zij dit paard dat bij Jan van Santen op stal staat. Voor Cees is dat vlakbij en hij hoopt er nog vele jaren van te mogen genieten.

Een echte Stompwijker:
Sjaak Vurens (1935)
Bij Sjaak Vurens is het allemaal begonnen met een Shetlandpony voor de kinderen. Teun van den Akker waarschuwde hem toen al: "Ze worden vanzelf groter". Teun krijgt gelijk en in 1972 koopt hij van Maarten den Haan de harddraver Neelijan. De moeder van Sjaak maakt zich intussen grote zorgen. De paardensport heeft velen al teveel geld gekost en zij vreest dat het slecht met haar zoon zal aflopen. Haar zorgen blijken onterecht.
Aad Koeleman beleert Neelijan. Vol bewondering spreekt Sjaak over de manier waarop dat gebeurt. Aad Koeleman was een echte paardenman en bovendien een gouden vent. Zijn verdienste voor de Stompwijkse ponyclub zijn enorm: Neelijan komt in training bij Willem van der Pijl op Duindigt. Dankzij Aad Koeleman is ze snel koersrijp en ze blijkt een goede harddraver te zijn. Ze loopt een record van 1.19.8, behaalt 10 overwinningen en een winsom van € 20.307. In 1976 krijgt hij de eervolle uitnodiging voor de Interland Nederland-België. Sjaak is echter altijd zeer zuinig op Neelijan en om die reden besluit hij niet mee te doen. Sjaak bewaart goede herinneringen aan de tijd met Neelijan en ook met Willem van der Pijl onderhoudt hij nog steeds goede contacten. Als ik nu nog een draver zou hebben, zou ik hem zo weer bij Willem in training geven. Neelijan heeft vanwege rugletsel geen lange koerscarrière en wordt ingezet voor de fokkerij. Ze krijgt twee veulens. De recordloze Ymire Victoria en Wodan Victoria. Wodan Victoria is een goede harddraver. Hij wint 13 koersen, loopt een record van 1.18.5 en verdient € 15.224. Met de fokpremie geeft Maarten den Haan ieder jaar een etentje.

Boven: 1978: Aad Koeleman met Teraling du Bois
op de drafbaan van Nootdorp.

Boven: 1978: Sjaak Vurens met Neelijan.

Boven: Neelijan (nr.6 met Wim v.d. Pijl) wint de Kerkeboutprijs
op 24-3-1976, voor Nairobi (nr.7), Mattieu Areta (nr.2)
en Minerelle (nr.1).

Teun van den Akker en Cees de Jong vragen Sjaak Vurens in 1971 zitting te nemen in het bestuur van Nooit Gedacht als opvolger van Jaap van Bohemen. Hij zal het bijna 25 jaar met heel veel plezier doen en stapt in 1995 op om plaats te maken voor de jongere generatie. Als loodgieter is zijn voor de hand liggende taak te zorgen voor de watervoorziening op het kermisterrein. Daarnaast doet hij alle andere voorkomende werkzaamheden, zoals de bouw van de tribune en het vragen van de veearts en de hoefsmid. Het was een leuke tijd.
Naast de harddraverij is Sjaak een van de mannen van het eerste uur van de Stompwijkse ponyclub. Samen met Piet Roeling en Aad Koeleman neemt hij het initiatief in Stompwijk een ponyclub op te richten. Het paardenvirus heeft Sjaak nooit meer losgelaten. Hij heeft nog steeds een tuigpaard en altijd meegedaan aan het ringrijden tijdens de kermis. Inmiddels heeft ook zoon Ruud het koetsiersbewijs gehaald en als het even kan, rijden ze op zondag met de ponyclub samen een ritje. Een echte Stompwijker, die heel veel voor de Stompwijkse paardensport heeft gedaan.

Elk veulentje is een cadeautje:
Hans Disseldorp
Het is allemaal begonnen met Zagua du Bois waaruit het veulen Himya D wordt geboren. Himya D wint vier koersen en loopt een record van 1.17,5. Sinds deze merrie wordt ingezet voor de fokkerij lopen alle paarden van Hans onder de naam Himya BV. Ook voor Hans geldt dat hij de drafsport van jongs af met warme belangstelling heeft gevolgd en nooit meer heeft losgelaten. Hij heeft vaak samen met anderen paarden. "Je kunt dan de kosten delen en het geeft een gevoel van saamhorigheid." Momenteel heeft hij gezamenlijk met anderen twintig harddravers. Twaalf paarden staan bij Erik Dragt in Normandie in Frankrijk. "Frankrijk is een geweldig paardenland. Er komen veel mensen naar de koers en het prijzengeld ligt vele malen hoger dan in Nederland. Een eerste prijs van € 5.000 is niet uitzonderlijk." Hans is helemaal verknocht geraakt aan Frankrijk. Vlakbij de trainingsbaan van Erik Dragt heeft hij een huisje gekocht en als het werk het maar even toelaat, gaat hij er samen met zijn vrouw en kinderen naar toe om er te genieten van de paarden en het Franse platteland.

Boven: Trainen van paarden in Frankrijk
op het entrainement van Erik Dragt.

In Nederland heeft hij acht paarden staan. Trainer Bas Crebas heeft er vijf onder zijn hoede waaronder drie koerspaarden. Willem van der Pijl op Duindigt draagt zorg voor drie paarden waaronder een koerspaard. Hans laat het trainen van paarden aan anderen over en houdt vooral van de kleine koersbanen. Een middagje naar de grasbaan van Leek, je eigen paard zien lopen, alle zorgen van het werk achter je laten en op de terugreis ergens lekker eten, dan heb je toch een geweldige middag! Ook de kortebaan draagt hij een warm hart toe. Van 1986 tot en met 1991 maakt hij deel uit van het bestuur van Nooit Gedacht. Hij stopt omdat de kinderen groter worden en tijdens de kermis ook wel wat aandacht van hun vader willen. In Stompwijk is hij een keer gestart. Dat is in 2004 met Italien Delabecque. Hoewel dit paard goed op gras uit de voeten kan, komt hij niet verder dan de eerste omloop.

Boven: Italien Delabecque met Hans Disseldorp en zijn vrouw Danielle.
Hans Crebas houdt het paard vast.

Het leven van een paardenliefhebber kent pieken en dalen. Zijn beste draver tot nu toe is Opaline Franjoe. Deze Franse draver wint voor hem in twee jaar tijd € 32.860 met een record van 1.15.5. In haar een na laatste koers te Cabourg, over 2850 wint ze in een tijd van 1.18.2. In haar laatste koers op Vincennes valt ze tegen de heuvel op kreupel en dat is niet meer goed gekomen. Later scheurt Kadosh Smiling in een montekoers zijn pees en dat betekent einde carrière.
Mensen met paarden kunnen mooie verhalen vertellen en Hans vormt hierop geen uitzondering. Zo heeft hij van Himya D een aantal veulens gefokt waaronder Vollpix Himya. Dit paard kan op Duindigt geen potten breken en Hans ziet het niet meer zitten en besluit het paard weg te geven. Op Alkmaar wint dit paard vervolgens vijf koersen. "Zo zie je maar, dat je het nooit weet."
In de loop van de jaren beleeft Hans veel plezier aan de fokkerij. Het is spannend om een veulen te zien opgroeien en je krijgt er een band mee. Het maakt dan eigenlijk helemaal niet uit of het veulen ooit in de baan komt. "Elk veulentje is een cadeautje!"

Liefhebbers in hart en nieren:
Len en Ge Hilgersom
Als we bij de sympathieke Len en Ge aan de tafel plaatsnemen, valt als eerste op dat hun woonkamer vol hangt met foto's van harddravers. We hoeven maar naar de foto's te wijzen of ze beginnen al te vertellen. Tot in detail weten ze zich nog alles te herinneren. Wat ons vooral bezighoudt, is de vraag hoe iemand in de paardensport verzeild raakt. Ge vertelt dat hij als klein kind al gek is op paarden. Samen met de kinderen van de buren wordt de kortebaan aan de hand van het programmaboekje op het hek nagespeeld. Het heeft hem nooit meer losgelaten. Bij Len is dat niet van jongsaf het geval. Door Ge is ze tussen de paarden geraakt. Nu is ze zeker zo enthousiast als Ge.

Boven: 2009: Gé en Len tijdens de kortebaan in Assendelft.

Yfred Star
In 1981 kopen zij hun eerste harddraver Yfred Star. Het blijkt een schot in de roos. Yfred loopt een record van 1.15.9, verdient € 44.675 en behaalt maar liefst 26 overwinningen. Daarmee zijn ze voor goed verknocht aan de paardensport.
Na Yfred volgt Felicita Leone, het zusje van Yfred. Na haar actieve koerscarrière wordt Felicita als fokmerrie ingezet en ze brengt vier veulens. Oshanna Impuls, Paco Impuls, Un Gamin Impuls en Talent Impuls. Un Gamin Impuls is met 25 overwinningen en een winsom van € 56.500 tot nu het meest succesvol. Hij staat bij Rob de Vlieger in training en Len en Ge gaan elke zaterdagmorgen naar Zwaanshoek om met Un Gamin te rijden.
Ge en Len zijn vooral liefhebbers van de kortebaan. Als het werk van Ge het maar even toelaat, behoren ze tot de bezoekers. Tot nu toe zijn ze in Stompwijk vijf keer gestart. Yfred start in 1986 en 1989. Felicita Leone in 1992 en Oshanna Impuls start in 2001 en 2002. Ze dromen ervan ooit een keer een kortebaan te winnen, maar daar heb je wel een heel goed paard voor nodig, verzekert Len ons. Ge zou nog graag een keer in Stompwijk starten. Wat zou het mooi zijn als ze bij het honderdjarig bestaan de koers zouden winnen.................

Boven: 1986: Yfred Star in Stompwijk.

Zo opa, zo vader, zo zoon, zo dochter:
Cees en Wil Olsthoorn
In kringen van de harddraverij is de naam Olsthoorn zeer bekend. Opa Kees Olsthoorn en Jaap Olsthoorn, de vader van Cees, houden hun hele leven harddravers. De bekendste daarvan is David O. Deze roodschimmel was zo bekend dat een kaartje met daarop 'Aan David O te Stompwijk' voor de postbode voldoende was om het kaartje op het juiste adres te bezorgen. Het is dan ook vanzelfsprekend dat zoon Cees en zijn vrouw Wil als hobby harddravers zijn gaan houden. Nadat Cees de boerderij van zijn tantes heeft overgenomen, zijn de koeien de hoofdbron van inkomsten. Langzaam maar zeker wordt het echter steeds moeilijker om met het te kleine bedrijf het hoofd boven water te houden. Na veel wikken en wegen, besluiten ze in 1989 definitief het roer om te gooien. Ze voorzien in hun verstedelijkte omgeving een groeiende vraag naar pensionstalling voor paarden. Ze krijgen gelijk en thans bieden ze aan 85 paarden onderdak. Dat betekent hard werken, maar hoe kan het anders, de harddravers zijn gebleven.
Samen met zijn vader fokte Cees zelf harddravers. Daar is hij mee gestopt en nu kopen ze hun jonge dravers op de veiling. Zijn vrouw Wil legt uit waarom: "Het is moeilijk om een goede harddraver te fokken. En als blijkt dat het paard toch niet de gewenste kwaliteiten heeft, is het moeilijk om er na zoveel jaren afscheid van te nemen. We dachten gemakkelijker afscheid te nemen als we de paarden niet zelf fokten. In de praktijk is dat toch moeilijker dan we dachten." Dat blijkt ook wel, want inmiddels hebben ze negen jonge harddravers waaronder hun eigen fokproduct Twilight Triton (vier overwinningen, record 1.16,4, winsom € 5.130).
Het gesprek komt vanzelf op de kortebaan. Cees vindt kortebanen hartstikke leuk, maar het kost veel tijd en die hebben ze niet altijd op het drukke bedrijf. In 2001 start hij in Stompwijk met No Limits Triton, maar ze komen met verder dan de tweede omloop. In 2008 hebben ze Well Robel op de kortebaan geprobeerd. Op Duindigt wil hij geen bocht doorlopen en bovendien wordt hij veel te druk. Op de kortebaan doet hij het echter heel goed. Hij is heel rustig en heeft er veel plezier in. Met zijn vaste pikeur Wim van der Mespel wordt hij derde in Nootdorp en Purmerend en vijfde in Lisse. Goed voor een winsom van € 1.500.

Boven: Jaap Olsthoorn in de stal met Soulmate Triton.

Boven: Arnoldus (Jaap Olsthoorn) leidt en zal hier de Franz Lehar-prijs
op Duindigt winnen d.d. 24-7-1965, dan volgt Cita du Maire W (2e),
Ypsilon (3e), X van Paula BH (uitg) en de rest.

Boven: Cees en Wil Olsthoorn met hun kortebaner Well Robel.

Inmiddels heeft de vierde generatie Olsthoorn zich gemeld. Dochter Cathy heeft haar diplomas voor eigenaartrainer en amatrice gehaald. Op 29 juli 2007 op Duindigt heeft zij tot grote vreugde van haar trotse vader en moeder met Twilight Triton haar eerste overwinning behaald. Speciaal voor haar hebben ze het amateurpaard Uytdehaage aangeschaft. Daarmee wil Cathy op de kleinere banen gaan koersen. De naam Olsthoorn is voor de drafsport dus voorlopig nog niet verloren.

Krek is een crack:
Marcel Zuidgeest en Jos van Rijn
Twee echte liefhebbers zijn Marcel Zuidgeest en Jos van Rijn. Samen hebben ze twee succesvolle harddravers gehad. Hun eerste harddraver is Faithfull Rose. Dat paard kopen ze van Luut Dooper. De aankoop van dit paard verloopt nogal opmerkelijk. Op een geven moment gaat Marcel met de bus naar de Prix d'Amerique in Frankrijk. In de bus zit ook Luut Dooper en Marcel vraagt of hij nog een leuk paardje te koop heeft. Faithfull Rose is te koop. Kees-Jan Disseldorp en Ton Zuidgeest, de broer van Marcel, gaan kijken en vinden het een goed paard. Marcel informeert bij Luut Dooper naar de vraagprijs. Die blijkt f 5.000 te zijn en Marcel roept: "Een koopje". Intussen heeft Faithfull Rose al wat verdiend en Luut Dooper wil hem eigenlijk niet meer kwijt. Maar omdat hij Faithfull heeft aangeboden, gaat de koop toch door onder de voorwaarde dat hij bij Luut Dooper in training blijft. Uiteindelijk heeft Faithfull Rose vier koersen gewonnen en € 12.797,- verdiend, met een record van 1.16,3.
Hun tweede harddraver is Krek Vliethoeve. Die kopen ze van Harrie van Vliet. Het is een goede harddraver. Hij wint 17 koersen en loopt met een record van 1.16,9 € 16.241 bij elkaar. Vooral Jos raakt niet over hem uitgepraat. "Wat je vooral moet melden, is dat we Krek altijd zelf hebben getraind."
In 2003 starten ze met Krek Vliethoeve op de Stompwijkse kortebaan. Met Rob de Vlieger als pikeur komen ze niet verder dan de eerste omloop. Ze zijn er nog steeds ziek van, want ze dachten echt ver te kunnen komen. Ze hebben geprobeerd nog een keer te starten in Stompwijk, maar worden uitgeloot. Over die uitloting wil Jos nog wel graag wat kwijt. "In Stompwijk mogen alleen paarden met een winsom starten. Dat dwingt je om eerst elders op een kortebaan te starten, terwijl dat soms erg lastig te plannen is." Om die reden wil Jos graag dat dit systeem verandert. "Zo kom je er als Stompwijker nooit tussen, terwijl je juist zo graag je eigen paard op je thuisbaan wil zien lopen."
Krek Vliethoeve is inmiddels 17 jaar oud en de vriendin van Jos gebruikt hem nog steeds als rijpaard.

Boven: Jos van Rijn en Marcel Zuidgeest en
de 17-jarige Krek Vliethoeve.

Gezelligheid als basis:
Het Syndicaat
Het is allemaal begonnen in 1988 in een Stompwijkse kroeg. Daar krijgt een groep twintigers het idee om gezamenlijk een harddraver te kopen. Er wordt iets op papier gezet en 'Het Syndicaat' is geboren. Wie mee wil doen, moet een aantal A4-tjes met spelregels ondertekenen. Er blijken 15 liefhebbers te zijn. Ruim twintig jaar later bestaat Het Syndicaat nog steeds. De onbezorgde levensgenieters van toen zijn nu zorgzame huisvaders, maar het plezier dat ze er aan beleven, is nog steeds hetzelfde.
Op zondagmiddag hebben wij een afspraak met een afvaardiging van Het Syndicaat. Hoewel ze geen officiele rolverdeling hebben, wordt Mark Disseldorp als voorzitter naar voren geschoven. Waarom gezamenlijk een paard kopen? "Alleen kun je moeilijk een paard onderhouden, zeker als je jong bent. Op deze manier was het wel bereikbaar. En ook niet onbelangrijk we waren jong en zochten vertier". Om die reden wordt er ook in de kroeg vergaderd. Er worden dan op een groot beeldscherm paardenkoersen geprojecteerd om ook degenen te boeien die geen paardenliefhebber zijn.
In de loop van de jaren is de samenstelling van Het Syndicaat wel veranderd. Om diverse redenen haken sommige paardenliefhebbers af zodat er rond 2006 nog vier leden over zijn. Met het aantrekken van een drietal nieuwe leden krijgt Het Syndicaat een nieuwe impuls. De huidige leden zijn: Cees en Fred Overdevest, Mark en Hans Disseldorp, Jos van Rijn, Marcel Zuidgeest en Berry Vogelaar. Een speciale plek in Het Syndicaat neemt de helaas veel te jong overleden Hans van Benten in. Hij was het enige al wat oudere lid. Met veel respect wordt binnen Het Syndicaat nog gesproken over de voortrekkersrol die hij vervulde.
Kortebaan is gezelligheid en dan zijn de leden van Het Syndicaat van de partij. Ze willen graag in Stompwijk aan de kortebaan deelnemen. In 1991 worden afspraken gemaakt om Avanti S te huren. Vlak voor de koers kan deze door ziekte echter niet starten. Emiel Bousie brengt redding. Hij verhuurt zijn Bellafleur S zodat Het Syndicaat toch kan deelnemen. Tot grote tevredenheid van alle leden behalen ze een vijfde plaats. In 1994 proberen ze het opnieuw met Him S. Met Guus Knijnenburg als pikeur wordt niets aan het toeval overgelaten, maar desondanks stranden ze in de eerste omloop. Met Jeron Vliethoeve zijn ze in 2000 op de kortebaan gestart en in 2004 met Petitia W. Beide keren komen ze niet verder dan de eerste omloop.
Het Syndicaat bezit in de loop der jaren verschillende harddravers die ook koersen hebben gewonnen. Petitia W wint voor Het Syndicaat vier koersen in Groningen. Veel plezier beleven ze aan Jeron Vliethoeve. Hij heeft 26 keer gelopen en wist zich 24 keer te plaatsen, zonder een keer te winnen!
De laatste aankoop van Het Syndicaat is Yann Frisia en op 30 november 2008 winnen ze met dit paard een koers op Duindigt. Een hoogtepunt. Voor het eerst in hun bestaan mogen de leden van Het Syndicaat als winnaars, zoals ze het zelf noemen, het heilige gras van Duindigt betreden.
De opzet van Het Syndicaat is in de loop van de jaren niet veranderd. Op een betaalbare manier meedoen aan de paardensport met gezelligheid als basis. De drafsport moet dit soort liefhebbers koesteren.

Boven: 1997. Het Syndicaat in Stompwijk.

Boven: 2008. Yann Frisia wint op Duindigt voor het Syndicaat.

Paardenvrienden:
Ton Zuidgeest en Kees-Jan Disseldorp
Hoe ze ooit samen zijn begonnen, weten ze niet meer maar ze hebben al heel wat paarden onder hun hoede gehad. We zijn op bezoek bij Ton Zuidgeest en Kees-Jan Disseldorp. Als je met hen over paarden praat, volgt de ene naam na de andere en dan liefst ook nog met de afstamming. Dat gaat allemaal zo enthousiast en snel dat we ons na afloop van het gesprek een beetje wanhopig voelen. Zouden we alle namen van hun paarden nog kunnen herinneren? Nee dus.
Het verhaal van Ton en Kees-Jan wijkt nauwelijks af van de verhalen van andere eigenaren. Al jong hebben ze belangstelling voor paarden. Kees-Jan omdat hij veel met zijn vader naar de koers gaat en Ton omdat hij het gewoon prachtig vindt. Kees-Jan koopt in 1978 samen met Sjaak Vurens het paard Teraling du Bois (zie foto boven). Dat is met 11 overwinningen, een record van 1.18,1 en een winsom van € 19.535 een verdienstelijke harddraver.
Het eerste paard dat Ton en Kees-Jan samen kopen, is Ussama Citat. Er zouden er nog vele volgen, want de drafsport kent mooie momenten, maar ook vele teleurstellingen. In 1983 kopen ze samen met Hans Disseldorp het veulen Zagua du Bois. Dit is een veelbelovende tweejarige merrie. Zij wint direct haar eerste koers, maar daarna wil het niet meer. Ze zijn er nog mee naar Ruud Pools geweest en die wint nog wel een keer met haar, maar daarna is het echt afgelopen. Met Zagua zijn ze vervolgens gaan fokken en dat is hierboven al bij Hans Disseldorp besproken.

Op dit moment hebben ze Ziezo D. Een driejarige die nog niet in de baan is verschenen. Ziezo D is het veulen van de Zweedse merrie Vienna Renka, die Ton en Kees-Jan drachtig kopen.
Ton en Kees-Jan hebben nooit een kortebaner gehad. Kees-Jan vindt kortebanen niet leuk. Ton zou er wel graag een willen hebben, maar het valt niet mee om een goede te vinden.
In de loop van de jaren hebben ze bij heel veel verschillende trainers paarden in training gehad. Sinds Kees-Jan het diploma voor eigenaar-trainer heeft gehaald, is dat met meer nodig. Ze doen op dit moment het meeste zelf. Ze beleren het jonge paard en maken het koersklaar. Bij Cees Roeling aan de Stompwijkseweg beschikken ze over een prachtige accommodatie om dat te doen. Het grote voordeel hiervan is bovendien dat ze er elke dag even naar toe kunnen en er daardoor meer plezier aan beleven. Na een dag vol stress op het werk geven de paarden de nodige rust. Dat ze er veel plezier aan beleven, merken we als we bij Cees Roeling zijn om een foto van ze te nemen. Er wordt heel wat afgelachen.
Tot slot nog een vraag aan de beide heren hoe zij de toekomst van de drafsport zien. Over de langebaan zijn ze niet al te optimistisch. De kortebaan zal altijd blijven. Wie zijn wij om deze echte paardenvrienden tegen te spreken?

Boven: Ton Zuidgeest (links) en Kees Jan Disseldorp
met hun Ziezo D.